Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Szumilas Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.) Sędzia WSA Michał Ruszyński Protokolant referent - stażysta Malwina Tomiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi Zarządu Województwa na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr [...] Zarządu Województwa z dnia [...] r., w sprawie odwołania członków Rady Społecznej Samodzielnego Publicznego Szpitala [...]. postanawia: na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.
Rozstrzygnięciem nadzorczym nr [...] Wojewoda, powołując się na przepis art. 82 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, stwierdził nieważność uchwały Zarządu Województwa Nr [...] z dnia [...] września 2012 r. w sprawie odwołania członków Rady Społecznej Samodzielnego Publicznego Szpitala [...], podjętej na podstawie "przepisu art. 48 ust. 5 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o działalności leczniczej oraz przepis art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa".
Zdaniem organu nadzoru, kontrolowana uchwała istotnie narusza prawo tj. przepis art. 42 ust. 2 pkt 4 ustawy o działalności leczniczej poprzez odwołanie członków rady społecznej szpitala na podstawie okoliczności nieprzewidzianych w statucie. Analizując regulacje § 10 ust. 4 pkt 2 statutu Samodzielnego Publicznego Szpitala [...] ( nadanego tej jednostce uchwałą Sejmiku Województwa Nr XXV/235/12 z dnia [...] czerwca 2012 r. ) wskazał, iż Sejmik Województwa, jako podmiot tworzący, nie określił w statucie jakimi okolicznościami może być podyktowane złożenie wniosku o odwołanie członka Rady Społecznej przez Przewodniczącego Rady lub kierownika podmiotu leczniczego w sytuacji, gdy sformułowanie zawarte w art. 42 ust. 2 ustawy o działalności leczniczej, iż "w statucie określa się" nie pozostawia organowi stanowiącemu żadnej dowolności w tym przedmiocie. W ocenie Wojewody nie można uznać, iż okolicznością odwołania członka rady społecznej jest samo złożenie wniosku przez przewodniczącego rady lub kierownika podmiotu leczniczego. Takie unormowanie powoduje bowiem, że przewodniczący rady społecznej lub kierownik podmiotu leczniczego mogą swobodnie decydować o okolicznościach odwołania członków rady. Z tych powodów zapis § 10 ust. 4 pkt 2 Statutu SPSz nie mógł stanowić podstawy do podjęcia kwestionowanej uchwały, gdyż pozostaje w sprzeczności z przepisem art. 42 ust. 2 pkt 4 ustawy o działalności leczniczej.
W skardze na wskazane rozstrzygnięcie nadzorcze Zarząd Województwa zarzuca mu rażące naruszenie prawa materialnego tj . art. 48 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej w zw. z § 10 ust. 2 i 10 ust. 4 pkt 2 Statutu SPSz polegające na błędnym uznaniu, iż Zarząd Województwa nie miał prawa odwołać członków rady społecznej wskazanego podmiotu leczniczego.
Wywodzi, iż odwołanie 8 członków Rady Społecznej SPSz zakwestionowaną przez organ nadzoru uchwałą, nastąpiło na wniosek kierownika tego podmiotu leczniczego , co pozostaje w zgodzie z regulacją § 10 ust. 2 i ust. 4 pkt 2 Statutu i art. 42 ust. 4 ustawy. Regulacja statutowa - w ocenie strony skarżącej pozostaje w zgodzie z ustawą o działalności leczniczej obligującej do określenia statucie okoliczności odwołania członka rady społecznej. Statut jako akt prawa miejscowego, został opublikowany we właściwym promulgatorze i nie został zakwestionowany przez Wojewodę. Zdaniem skarżącej, w sytuacji gdy Wojewoda nie zakwestionował legalności statutu, brak podstaw do stwierdzenia nieważności uchwały podjętej przez Zarząd Województwa na podstawie obowiązującego aktu prawa miejscowego. Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym organ nadzoru w istocie próbuje bowiem usunąć swe wcześniejsze zaniechanie (polegające na niepodjęciu rozstrzygnięcia nadzorczego wobec statutu) i obecnie dokonać arbitralnego stwierdzenia nieważności uchwały Sejmiku Nr XXV/235/12 w sprawie nadania statutu , wchodząc w zastrzeżone wyłącznie dla sądu i w odrębnym postępowaniu kompetencje do stwierdzenia nieważności aktu prawa miejscowego.