Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W.S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do świadczenia opieki zdrowotnej postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Go 1103/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę W.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do świadczenia opieki zdrowotnej, jako wniesionej po terminie.
W dniu 15 marca 2018 r. profesjonalny pełnomocnik skarżącego, działający w ramach przyznanego skarżącemu prawa pomocy, złożył zażalenie na powyższe postanowienie i jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. We wniosku pełnomocnik wskazał, że skarżący otrzymał decyzję organu II instancji w dniu 15 września 2017 r., natomiast skargę wniósł za pośrednictwem organu I instancji w dniu 13 października 2017 r. Pełnomocnik stwierdził, że skarżącemu nie można przypisać winy w uchybieniu terminu, bowiem błędnie zrozumiał treść pouczenia decyzji SKO i zastosował taką samą procedurę jak przy składaniu odwołania od decyzji organu I instancji. W sposób prawidłowy zaadresował skargę, jednakże był przekonany, że podobnie jak przy odwołaniu od decyzji Dyrektora OPS złożenie skargi do organu I instancji wywołuje pożądane skutki. Zdaniem pełnomocnika istotne jest również to, że skarżący w terminie złożył skargę, bowiem uczynił to w dniu 13 października 2017 r., a zatem przed upływem terminu do złożenia skargi. Gdyby organ I instancji niezwłocznie przesłał skargę do organu
II instancji, do uchybienia terminu by nie doszło.
Pełnomocnik podkreślił też, że W.S. nie zna się na przepisach prawa, w tym zakresie jest zupełnym laikiem, a nadto nie stać go na korzystanie z pomocy profesjonalnych pełnomocników.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługiwał na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona nie dokonała w terminie czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a nadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie
(art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a.).
Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych wynikłych wskutek uchybienia terminowi procesowemu, gdy strona nie ponosi winy w tym uchybieniu. W świetle orzecznictwa administracyjnego przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej o swoje interesy. Innymi słowy, nie jest możliwe przywrócenie terminu, gdy z okoliczności sprawy będzie wynikało, że strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto dopiero nagłe, nie dające się wcześniej przewidzieć zdarzenie, może stanowić uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na to, że zaistniałe w sprawie uchybienie terminu było niezawinione.