Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Powiatu o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Powiatu na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Nr 152/XXVII/2017 Rady Powiatu z dnia 13 września 2017 r. w sprawie zmiany uchwały nr 59/IX/2007 Rady Powiatu z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie postawienia w stan likwidacji Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Rada Powiatu złożyła w dniu 23 października 2017r. skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Nr 152/XXVII/2017 Rady Powiatu z dnia 13 września 2017r. w sprawie zmiany uchwały nr 59/IX/2007 Rady Powiatu z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie postawienia w stan likwidacji Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie.
Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2017r. (II SA/Go 1104/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę Rady Powiatu z uwagi na brak legitymacji Rady do wniesienia skargi.
Powiat złożył w dniu 18 grudnia 2017 r. skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Nr 152/XXVII/2017 Rady Powiatu z dnia 13 września 2017r. w sprawie zmiany uchwały nr 59/IX/2007 Rady Powiatu z dnia 25 lipca 2007r. w sprawie postawienia w stan likwidacji Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej.
Wraz ze skargą Powiat złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Pismem z dnia [...] grudnia 2017r. Wojewoda wniósł o oddalenie ww. wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) -zwanej dalej p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Wyjątek od w/w zasady przewiduje art. 86 § 1 p.p.s.a. w myśl, którego jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie do treści przepisu art. 87 § 1, § 2, § 3 i § 4 p.p.s.a., aby w/w wniosek był skuteczny spełnione muszą zostać określone wymogi. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, chyba że wniosek dotyczy przywrócenia terminu do wniesienia skargi wówczas winien być wniesiony za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Wniosek złożony w rozpoznawanej sprawie przez pełnomocnika skarżącego dotyczy przywrócenia terminu do wniesienia skargi i nie podlega uwzględnieniu. Okoliczności wskazane przez stronę skarżącą nie uprawdopodabniają braku winy w uchybieniu terminu.
W orzecznictwie przyjmuje się, że przywrócenia terminu może domagać się strona, która jest w stanie uprawdopodobnić, że nie dokonała czynności w terminie ze względu na wystąpienie okoliczności od niej niezależnych, którym, pomimo dołożenia należytej staranności, nie była w stanie przeciwdziałać (por. postanowienie NSA z 25 maja 2004 r., FZ 63/04, LexPolonica). Podkreślenia przy tym wymaga, iż instytucja uprawdopodobnienia jest dalece mniej rygorystyczna niż udowodnienie danej okoliczności. Oznacza to, iż samo wykazanie zdarzenia lub faktu, który wskazuje na prawdopodobieństwo braku winy, winno być wystarczającym dla uznania, iż zachodzą przesłanki do przywrócenia terminu, o jakim mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a.