Zażalenie na postanowienie WSA w Gorzowie Wlkp. w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia M.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 27 czerwca 2019 r. o odrzuceniu skargi oraz wniosku o przywrócenie termnu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawy ze skargi M.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: 1. uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 27 czerwca 2019 r. o odrzuceniu skargi (II SA/Go 294/19). 2. umorzyć postępowanie z wniosku z dnia [...] r. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.

Uzasadnienie

M.B., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika adwokata K.G., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej.

Zarządzeniem z dnia 9 maja 2019 r. wezwano pełnomocnika strony skarżącej do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa procesowego, uprawniającego do działania w imieniu strony skarżącej przed sądami administracyjnymi, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.

Powyższe wezwanie zostało doręczone na adres pełnomocnika strony skarżącej wskazany w skardze w dniu 20 maja 2019 r. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru (k. 16 akt sprawy) zaznaczono, że przesyłkę odebrał upoważniony pracownik oraz widnieje podpis adwokata M.E.

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę M.B. z uwagi na brak uzupełnienia jej braków formalnych. Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego adw. K.G.

Pismem z dnia [...] lipca 2019 r. pełnomocnik skarżącego złożył zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. W uzasadnieniu pełnomocnik podał, iż przedmiotowe wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało odebrane przez adwokata mającego swoją kancelarię pod tym samym adresem co kancelaria pełnomocnika skarżącego, a nie przez upoważnionego pracownika.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na podstawie art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), dalej zwanej: "p.p.s.a.", jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od ponownie wydanego postanowienia przysługują środki odwoławcze na zasadach ogólnych.

Złożone w sprawie zażalenie jest uzasadnione, choć pełnomocnik w jego uzasadnieniu wskazał argumenty przemawiające za wnioskiem o przywrócenie terminu, a nie za uchyleniem postanowienia o odrzuceniu skargi. Z uwagi jednak na fakt, że pełnomocnik strony skarżącej wykazał, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało doręczone w niewłaściwy sposób, co znajduje potwierdzenie w aktach sprawy, Sąd stwierdził, że przedmiotowe wezwanie nie mogło zostać uznane za skutecznie doręczone i tym samym termin do uzupełnienia braku formalnego skargi nie zaczął biec.

W świetle powyższych okoliczności, na podstawie art. 195 § 2 p.p.s.a. należało orzec jak w pkt 1 postanowienia.

Zgodnie z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże Sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Jak zatem wynika bezpośrednio z treści powyższego przepisu, w postępowaniu sądowoadministracyjnym możliwe jest przywrócenie terminu jedynie w sytuacji, gdy doszło do jego uchybienia. Dopuszczalność przywrócenia uchybionego terminu została następnie uzależniona od spełnienia szeregu formalnych wymogów wskazanych szczegółowo w przepisie art. 87 p.p.s.a.

W przedmiotowej sprawie, zdaniem Sądu, zastosowanie znajdzie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., zgodnie z którym Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Sąd stoi na stanowisku, że brak uchybienia terminowi, którego przywrócenia żąda wnioskodawca, stanowi właśnie "inną" przyczynę uzasadniającą umorzenie postępowania z wniosku strony. Tożsame stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 6 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II FZ 92/11, opubl. Lex nr 783862) podkreślając, że postępowanie w sprawie z wniosku o przywróceniu terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, gdy strona nie uchybiła terminowi do dokonania tej czynności, podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.

Wobec powyższego Sąd, działając na podstawie przepisu art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., orzekł jak w pkt 2 postanowienia.

Na marginesie Sąd pragnie zaznaczyć, iż zarówno w zażaleniu, jak i we wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi przywołano całkowicie błędne podstawy prawne, bowiem procedowanie przed sądami administracyjnymi odbywa się na podstawie powołanej powyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a nie kodeksu postępowania cywilnego.

Strona 1/1