Dnia 25 czerwca 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego zakończonej wyrokiem z dnia [...] r., sygn. akt [...] postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Wyrokiem z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Go 147/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę D.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. [...] w przedmiocie zasiłku celowego. W sprawie tej skarżącą reprezentował pełnomocnik wyznaczony w ramach prawa pomocy, adwokat M.G.. Odpis wydanego w sprawie wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 16 czerwca 2008 r. (data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, k. 79 akt o sygn. II SA/Go 147/08).
Dnia 13 maja 2008 r. (data stempla pocztowego na kopercie, k. 5 akt o sygn. II SA/Go 327/08) D.B. wniosła skargę o wznowienie postępowania m.in. w sprawie o sygn. akt II SA/Go 147/08. Jako podstawę wznowienia wskazała nieważność postępowania spowodowaną nienależytym reprezentowaniem jej przez pełnomocnika z urzędu, adwokata M.G.. D.B. wniosła o uchylenie i zmianę m.in. orzeczenia w sprawie II SA/Go 147/08 na jej korzyść oraz o wznowienie postępowania z ponownym rozpoznaniem w/w sprawy. Powodem takiego stanu rzeczy jest zdaniem skarżącej fakt, iż pełnomocnicy ustanowieni dla niej w ramach prawa pomocy, m.in. pełnomocnik w sprawie II SA/Go 147/08, nie udzielali jej w toku postępowania należytej pomocy, byli nieefektywni i nieskuteczni. Adwokatowi M.G. skarżąca zarzuciła między innymi lakoniczność udzielanych informacji w zakresie sprawy sądowoadministracyjnej wszczętej na podstawie jej skargi. Podała, że czuje się zawiedziona i rozgoryczona uzyskaną dotychczas ze strony pełnomocników pomocą prawną, którzy jej zdaniem nie są zainteresowani obroną jej praw i współdziałaniem w celu ich dochodzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skargę o wznowienie postępowania należało odrzucić.
Instytucja wznowienia postępowania sądowego opiera się na przysługującej poza tokiem instancji skardze o presumpcję wadliwego procesu i zastąpienie zapadłego w sprawie orzeczenia nowym rozstrzygnięciem. Nadzwyczajny charakter
Sygn. akt II SA/Go 327/08 tego środka prawnego, skierowanego przeciwko prawomocnemu wyrokowi powoduje, że przywrócenie stanu sprzed zamknięcia ulegającego wznowieniu postępowania sądowego może nastąpić wyłącznie z powodów ściśle określonych w ustawie.
Zgodnie z art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2007 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270 z późn. zm.), dalej w skrócie p.p.s.a., w przypadkach przewidzianych w dziale VII tej ustawy można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Wznowienia postępowania można żądać z powodów określonych w art. od 271 do 273 p.p.s.a. Zgodnie z art. 280 § 1 p.p.s.a. sąd właściwy do wznowienia postępowania bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga w tym przedmiocie została wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W razie braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, natomiast w przypadku ich spełnienia wyznaczy rozprawę.
Z powyższego wynika, iż podstawową przesłanką pozwalającą na skuteczne wniesienie skargi o wznowienie postępowania jest prawomocność orzeczenia kończącego to postępowanie. Prawomocność polega na tym, że od danego orzeczenia nie przysługuje środek odwoławczy, co wynika z art. 168 § 1 p.p.s.a. Środkiem odwoławczym przysługującym od orzeczenia kończącego postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym jest, stosownie do art. 173 § 1 p.p.s.a., skarga kasacyjna, którą wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie (bądź jej pełnomocnikowi) odpisu orzeczenia z uzasadnieniem - art. 177 § 1 p.p.s.a.