Wniosek w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 3 września 2013r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika Z.S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 18 czerwca 2013r., sygn. akt II SA/Go 412/13 wydanego w sprawie ze skargi Z.S. na uchwałę Rady Powiatu z dnia [...]r., nr XXIX.179.13 w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego postanawia na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 267 ze zm.) odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę Z.S. na uchwałę Rady Powiatu z dnia [...] marca 2013r. nr XXIX.179.13 w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego. Odpis powyższego wyroku został doręczony profesjonalnemu pełnomocnikowi skarżącego w dniu 15 lipca 2013r., który pismem z dnia [...] sierpnia 2013r. wniósł od niego skargę kasacyjną. Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2013r. WSA w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę kasacyjną jako wniesioną po terminie. W dniu 23 sierpnia 2013r. do Sądu wpłynął wniosek pełnomocnika skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że ma świadomość, iż jako profesjonalny pełnomocnik dopuścił się rażącego braku należytej staranności w reprezentacji strony skarżącej. Wskazał też, że skutkiem jego niestarannego zachowania uniemożliwione zostanie skarżącemu podjęcie obrony jego uzasadnionego interesu prawnego. Pełnomocnik podał również, że uchybienie terminowi było wywołane jego przemęczeniem wynikającym z natłoku obowiązków służbowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona nie dokonała w terminie czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a nadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a.).

Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych wynikłych wskutek uchybienia terminowi procesowemu, gdy strona nie ponosi winy w tym uchybieniu. W świetle orzecznictwa administracyjnego przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej o swoje interesy. Innymi słowy nie jest możliwe przywrócenie terminu, gdy z okoliczności sprawy będzie wynikało, że strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto dopiero nagłe, nie dające się wcześniej przewidzieć zdarzenie, może stanowić uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na to, że zaistniałe w sprawie uchybienie terminu było niezawinione (postanowienie NSA z dnia 20 października 2009r., sygn. akt I OZ 971/09; postanowienie NSA z dnia 6 marca 2012r., sygn. akt I OZ 117/12; postanowienie NSA z dnia 30 grudnia 2008r., sygn. akt I OZ 925/08, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Strona 1/2