Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika skarżącego radcy prawnego J.P.-K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.B. w przedmiocie wymierzenia grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego za niewykonanie wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 października 2015 r. w sprawie II SAB/Go 28/15 postanawia przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim radcy prawnemu J.P.-K. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem wydanym w dniu 6 kwietnia 2016 r., referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gorzowie Wlkp., ustanowił dla skarżącego radcę prawnego oraz zwolnił z kosztów postępowania w przedmiotowej sprawie.
Na tej podstawie, Okręgowa Izba Radców Prawnych, na pełnomocnika skarżącego wyznaczyła radcę prawnego J.P.-K..
Wyznaczony pełnomocnik w dniu 13 maja i 13 czerwca 2016 r. złożył w Sądzie pismo procesowe stanowiące uzupełnienie skargi. W piśmie z dnia [...] maja 2016 r. (oraz w kolejnym piśmie z dnia [...] lipca 2016 r.) pełnomocnik wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że pomoc ta nie została opłacona.
Następnie postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 r. Sąd odrzucił skargę A.B. z uwagi na niewyczerpanie trybu poprzedzającego wniesienie skargi o wymierzenie grzywny za niewykonanie wyroku.
W piśmie z dnia [...] lipca 2016 r. pełnomocnik skarżącego wyraził opinię o bezprzedmiotowości wniesienia zażalenia od w/w postanowienia
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz.718 ze zm.) - dalej "p.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015 r., poz. 1805).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, opłaty maksymalne wynoszą w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w innej sprawie - 480 zł.
Stosownie natomiast do § 4 ust. 1 rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Stosownie do treści § 4 ust. 3 rozporządzenia, opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze przywołane przepisy, w tym § 4 ust. 1 rozporządzenia, Sąd biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy uznał, że kwota 240 zł wynagrodzenia, stanowiąca ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit c) rozporządzenia, jest adekwatna do czynności podjętych w sprawie przez pełnomocnika. Wskazaną kwotę należało zaś podwyższyć, w myśl przywołanego wyżej § 4 ust. 3 rozporządzenia o 23 % stawki podatku od towarów i usług.
Wobec tego, Sąd działając na zasadzie art. 250 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji