Dnia 28 lutego 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.W. na decyzję Burmistrza z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wpłaconych zaliczek alimentacyjnych p o s t a n a w i a : 1. odrzucić skargę, 2. odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] działający z upoważnienia Burmistrza Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) oraz art. 30 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 169 ze zm.) odmówił umorzenia S.W. należności z tytułu wypłaconych przez OPS zaliczek alimentacyjnych na rzecz uprawnionej P.K. w kwocie 10.025,66 zł.
Na powyższą decyzję S.W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. kwestionując jej zgodność z prawem, a także prawidłowość poprzedzającego tę decyzję postępowania administracyjnego. Nadto wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz, działając przez pełnomocnika w osobie Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej wskazując, iż skarżący wniósł skargę do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji z pominięciem przysługującego mu środka zaskarżenia w administracyjnym toku instancji w postaci odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza analiza jej dopuszczalności.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718), dalej w skrócie p.p.s.a., skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne. Zgodnie z art. 127 § 1 i § 2 k.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie tylko do jednej instancji, do rozpatrzenia którego właściwy jest organ administracji publicznej wyższego stopnia. Decyzja organu wyższego stopnia, tj. organu odwoławczego jest decyzją ostateczną (art. 16 § 1 k.p.a.) i właśnie od tego rodzaju rozstrzygnięcia stronie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Wniesienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargi na decyzję organu pierwszej instancji (w tym przypadku Burmistrza), z pominięciem etapu rozpoznania sprawy przez administracyjny organ odwoławczy (w tym przypadku Samorządowe Kolegium Odwoławcze), należy uznać za niewyczerpanie środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 p.p.s.a. Jest to jedna z przyczyn niedopuszczalności skargi, o jakiej mowa w art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Kraków, wyd. Zakamycze 2005, s. 158), w związku z czym wniesiona skarga nie mogła zostać rozpoznana pod względem merytorycznym i została odrzucona.