Dnia 25 lipca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.N. na decyzję Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego p o s t a n a w i a : 1. odrzucić skargę, 2. odmówić przyznania prawa pomocy.
Decyzją z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] Dyrektor Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej, działając z upoważnienia Prezydenta Miasta odmówił przyznania A.N. zasiłku okresowego z powodu bezrobocia.
Od powyższej decyzji A.N. wniósł w ustawowym terminie wynikającym z art. 129 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jednocześnie decyzję Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wnosząc również o przyznanie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Skargę należało odrzucić.
Badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza analiza jej dopuszczalności.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej w skrócie p.p.s.a., skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne. Zgodnie z art. 127 § 1 i § 2 k.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie tylko do jednej instancji, do rozpatrzenia którego właściwy jest organ administracji publicznej wyższego stopnia. Decyzja organu wyższego stopnia, tj. organu odwoławczego jest decyzją ostateczną (art. 16 § 1 k.p.a.) i właśnie od tego rodzaju rozstrzygnięcia stronie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Wniesienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargi na decyzję organu pierwszej instancji (w tym przypadku Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej) bez oczekiwania na rozpoznanie sprawy przez administracyjny organ odwoławczy (w tym przypadku Samorządowe Kolegium Odwoławcze), należy uznać za niewyczerpanie środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 p.p.s.a., tym bardziej, że decyzja organu pierwszej instancji zawierała prawidłowe pouczenie o przysługującym stronie środku zaskarżenia - odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które należało wnieść za pośrednictwem organu pierwszej instancji w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Jest to jedna z przyczyn niedopuszczalności skargi, o jakiej mowa w art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 194), w związku z czym wniesiona skarga nie mogła zostać rozpoznana pod względem merytorycznym i Sąd był zobligowany do jej odrzucenia.