Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 18 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. sp. z o. o. sp. k. o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej za 2019 r. obciążającej użytkownika wieczystego za nieruchomość gruntową postanawia odmówić przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych skargi.
W dniu 27 sierpnia 2019 r. do Sądu wpłynęła skarga K. sp. z o. o. sp. k. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej za 2019 r. obciążającej użytkownika wieczystego za nieruchomość gruntową.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 3 września 2019 r. strona skarżąca została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez złożenie skargi własnoręcznie podpisanej oraz złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej wykazującego, że osoba podpisująca skargę była do tego uprawniona w chwili dokonywania czynności, np. oryginału lub poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu pełnego z Krajowego Rejestru Sądowego skarżącej Spółki. Wezwanie powyższe - przesłane na adres Spółki - zostało odebrane w dniu 11 września 2019 r. przez B.G. - pracownika upoważnionego do odbioru korespondencji.
W dniu 24 września 2019 r. do Sądu wpłynął wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi; wraz z wnioskiem strona nadesłała wymagane dokumenty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługiwał na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a."), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona nie dokonała w terminie czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a nadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie
(art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a.).
Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych wynikłych wskutek uchybienia terminowi procesowemu, gdy strona nie ponosi winy w tym uchybieniu. W świetle orzecznictwa administracyjnego przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej o swoje interesy. Nie jest możliwe przywrócenie terminu, gdy z okoliczności sprawy będzie wynikało, że strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto dopiero nagłe, nie dające się wcześniej przewidzieć zdarzenie, może stanowić uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na to, że zaistniałe w sprawie uchybienie terminu było niezawinione.