Dnia 26 września 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2007 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi ZR Spółka z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: odrzucić skargę.
Dnia 23 lipca 2007 roku (data prezentaty) ZR Spółka z o.o. złożyła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] czerwca 2007 roku, nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.
W dniu 27 sierpnia 2007 roku (data prezentaty) do tutejszego Sądu wpłynęła odpowiedź Dyrektora Izby Celnej.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 30 sierpnia 2007 roku skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi przez; podanie wartości przedmiotu zaskarżenia i złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej. Skarżąca została także pouczona, iż wskazane wyżej obowiązki winna wykonać w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Dnia 7 września 2007 roku skarżąca odebrała wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Pismem z dnia 18 września 2007 roku ZR Spółka z o.o. oświadczyła, iż po zapoznaniu się z treścią odpowiedzi na skargę cofa skargę i wnosi o wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie. Do pisma tego dołączono pełnomocnictwo udzielone radcy prawnemu M.S. przez Prezesa Zarządu ZR Spółka z o.o. - A.C. oraz odpis aktualny z Krajowego Rejestru Sądowego.
Pomimo upływu wskazanego przez Sąd terminu ZR Spółka z o.o. nie uzupełniła braku formalnego skargi, to znaczy nie wskazała wartości przedmiotu zaskarżenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, iż postępowanie sądowoadministracyjne może być zainicjowane i toczyć się wyłącznie na podstawie skutecznie wniesionej skargi. Skarga wniesiona jest skutecznie wtedy, gdy spełnione zostaną wszystkie przesłanki procesowe wskazane w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. Zgodnie z tą ustawą bezwzględnymi przesłankami procesowymi warunkującymi skuteczność wniesienia skargi są przede wszystkim warunki formalne jakim powinna odpowiadać skarga. Tylko przy skutecznie wniesionej skardze można badać możliwości skutecznego cofnięcia skargi przez skarżącą a także możliwość umorzenia postępowania przed Sądem Administracyjnym. Zgodnie bowiem z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Określenie "stało się" oznacza ujawnienie przyczyny, która w chwili wniesienia skargi nie istniała, a wystąpiła dopiero po wszczęciu postępowania. Nieskuteczne wniesienie skargi oznacza, że procesowe postępowanie sądowoadministracyjne jeszcze się nie rozpoczęło, a zatem nie można umorzyć postępowania, które nie istnieje (por. wyrok NSA z 16 września 2005 roku, sygn. akt FSK 2174/04). W związku z powyższym należy stwierdzić, że Sąd administracyjny może rozpatrzyć wniosek o cofnięcie skargi a także wniosek o umorzenie postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym dopiero po uzupełnieniu braków formalnych skargi przez skarżącą (por. postanowienie NSA z 10 czerwca 1987 roku, sygn. akt SA/Gd 537/87, OSP 1990/4/207 z glosą aprobującą; Tarno J.P. OSP 1990/4/207).
W związku z tym w przedmiotowej sprawie badanie przesłanek umorzenia postępowania ze względu oświadczenia skarżącej o cofnięciu skargi poprzedzono kontrolą przesłanek procesowych wniesionej skargi. Zgodnie z art. 215 § 1 p.p.s.a. w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Niedochowanie wymogu podania wartości przedmiotu zaskarżenia stanowi brak formalny, do którego uzupełnienia wzywa stronę przewodniczący. Nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie takiego braku obliguje sąd do odrzucenia wniesionej skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Z ustaleń Sądu wynika, iż skarżąca mimo prawidłowego wezwania w wyznaczonym przez Sąd terminie nie podała wartości przedmiotu zaskarżenia a zatem należało przyjąć, iż nie uzupełniła ona braków formalnych skargi.
Z tych względów należało orzec jak w sentencji, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.