Jak wcześniej zwrócono uwagę, okoliczności uzasadniające brak winy w uchybieniu przez stronę terminu do dokonania czynności procesowej muszą przez stronę zostać uprawdopodobnione. Zarówno orzecznictwo, jak i piśmiennictwo są zgodne, iż uprawdopodobnienie istnienia tej przesłanki jest środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność twierdzenia o jakimś fakcie (por. wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2002 r. II SA/Kr 1977/00, niepubl.). Uprawdopodobnienie nie oznacza więc udowodnienia braku winy (s. 195-196 ,,Zasady metodyki pracy sędziego" Bogusław Dauter, LexisNexis Warszawa 2008).
Powyżej zaprezentowane stanowiska wskazują, iż przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku, gdy zaprezentowana argumentacja uprawdopodobni brak winy.
W ocenie Sądu w rozpatrywanej sprawie reprezentujący skarżącą pełnomocnik nie wykazał, że uchybił terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia do wyroku bez swojej winy, zachowując należytą staranność w tym zakresie.
Pełnomocnik podał we wniosku o przywróceniu terminu, iż na przeszkodzie do złożenia w terminie wniosku o sporządzenie uzasadnieni stanęła przede wszystkim choroba - grypa, najpierw jego samego, uniemożliwiająca mu prawidłowe zrozumienie pouczenia Sądu o sposobie i terminie zaskarżenia wydanego wyroku (w dniu ogłoszenia wyroku) i potem złożenie stosownego wniosku, a następnie zachorowanie na tę samą chorobę jego żony, nad którą sprawował opiekę. W tym miejscu wskazać należy na orzecznictwo, zgodnie z którym okolicznością uprawdopodobniającą brak winy, może być jedynie choroba nagła, obiektywnie całkowicie uniemożliwiająca wyręczenia się inną osobą do nadania przesyłki pocztowej (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 września 2000 r., sygn. akt I SA 1072/00, publ. LEX nr 55307, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 grudnia 1998 r., sygn. akt III SA 1259/98, publ. LEX nr 44754). Nie jest taką przyczyną nawet choroba wymagająca leżenia jeżeli skarżący (tutaj pełnomocnik skarżącej) mógł nadać pismo w ustawowym terminie korzystając z pomocy domownika (post. NSA z dnia 15 grudnia 2004 r. OZ 809/04 niepublikowane). Biorąc powyższe pod uwagę oraz mając na uwadze doświadczenie życiowe wskazać należy, iż w sytuacji pełnomocnika skarżącej, zachorowanie przez niego na grypę nie może stanowić przesłanki usprawiedliwiającej przywrócenie terminu, gdyż nie jest to choroba całkowicie uniemożliwiająca funkcjonowanie i wykonywanie wszelkich czynności, a jeżeli tak to krótkotrwale, przy nasileniu się dolegliwości chorobowych. Zaznaczyć przy tym należy, iż jak wynika z okoliczności faktycznych, pełnomocnik skarżącej zamieszkuje wraz z żoną, która także mogła w czasie jego choroby dokonać przedmiotowej czynności złożenia wniosku, wyręczając męża.
Dodatkowo pełnomocnik skarżącej jako okoliczność uzasadniającą brak winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia do wyroku wskazał, iż w dniu ogłoszenia wyroku oddalającego skargę, na którym był obecny, z uwagi na chorobę nie zrozumiał pouczenia udzielonego mu przez Sąd i dopiero po uzyskaniu porady prawnej od adwokata, na dwa dni przed złożeniem niniejszego wniosku o przywrócenie terminu dowiedział się, że konieczne jest złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia do wyroku, aby złożyć skargę kasacyjną. Zdaniem Sądu wskazana przez pełnomocnika w tym zakresie przyczyna nie może zostać uznana za usprawiedliwioną i uzasadniającą brak winy pełnomocnika w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej, gdyż pełnomocnik w zawiadomieniu o terminie rozprawy, które doręczone zostało mu osobiście (treść - k.26 i zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 31), został pouczony o tym, że uzasadnienie wyroku oddalającego skargę jest doręczane na wniosek złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia, a złożenie wniosku po upływie tego terminu jest czynnością bezskuteczną. Natomiast pełnomocnik, jak sam oświadczył, na ogłoszeniu orzeczenia w dniu 28 stycznia 2009 r. zdawał sobie sprawę z tego, że orzeczeniem wydanym przez tutejszy Sąd był wyrok oddalający skargę jego żony - I.M..
Biorąc pod uwagę powyższe zgodnie z treścią art. 86 § 1 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji.