Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.C. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Decyzją z dnia [...] września 2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] lipca 2019 r. w przedmiocie odmowy przyznania M.C. świadczenia pielęgnacyjnego. Decyzja organu II instancji została doręczona skarżącej w dniu 13 września 2019 r. wraz ze stosownym pouczeniem o trybie i sposobie jej zaskarżenia.
W dniu 20 stycznia 2020 r. M.C. osobiście złożyła w siedzibie organu odwoławczego skargę na decyzję z dnia [...] września 2019 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podała, że przesyłkę, zawierającą zaskarżoną decyzję, od listonosza odebrał jej mąż, który ma ogromne kłopoty z pamięcią i zapomniał przekazać jej dokument. Skarżąca podała też, że nie posiada wiedzy, w którym dniu dokument został doręczony, natomiast wskazała, że przesyłkę znalazła w czasie porządkowania pokoju męża w dniu 13 stycznia 2020 r.
Pismem sądowym z dnia 27 lutego 2020 r. skarżąca została wezwana do uprawdopodobnienia w terminie 7 dni stosownymi dokumentami (np. oświadczeniem męża skarżącej, że osobiście odebrał zaskarżoną decyzję, a także dokumentacją medyczną poświadczającą, że jej mąż cierpi na wskazane we wniosku kłopoty z pamięcią), że uchybienie terminowi do wniesienia skargi nastąpiło bez jej winy, pod rygorem rozpoznania wniosku o okoliczności w nim wskazane. Przesyłka została odebrana osobiście przez skarżącą w dniu 3 marca 2020 r. i pozostała bez odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługiwał na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a."), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona nie dokonała w terminie czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a nadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie
(art. 87 § 1, 2 i 4 p.p.s.a.).
Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych wynikłych wskutek uchybienia terminowi procesowemu, gdy strona nie ponosi winy w tym uchybieniu. Przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej o swoje interesy. Nie jest możliwe przywrócenie terminu, gdy z okoliczności sprawy będzie wynikało, że strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto, dopiero nagłe, nie dające się wcześniej przewidzieć zdarzenie, może stanowić uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na to, że zaistniałe w sprawie uchybienie terminu było niezawinione (por. postanowienie NSA z dnia 26 lutego 2020 r., II OZ 167/20; z dnia 10 stycznia 2020 r., I GZ 445/19; postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 25 marca 2019 r., III SA/Gl 204/19, CBOSA).
W przedmiotowej sprawie skarżąca w żaden sposób nie uprawdopodobniła, że naruszenie ustawowego terminu do złożenia skargi na decyzję SKO z dnia [...] września 2019 r. nastąpiło bez jej winy. Nie można bowiem uznać, że zaburzenia pamięci jej męża, nie poparte na wezwanie Sądu żadnymi dokumentami medycznymi, z powodu których mąż nie przekazał skarżącej odebranej decyzji, stanowią wystarczającą przesłankę do pozytywnego załatwienia wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżąca nie przedstawiła też dokumentu (np. oświadczenia męża), z którego wynikałoby, że to jej mąż, a nie ona sama, odebrał w dniu 13 września 2019 r. zaskarżoną decyzję, zwłaszcza, że na zwrotnym potwierdzeniu odbioru decyzji, znajdującym się w aktach administracyjnych sprawy, widnieje podpis odbiorcy: "M.C.", a nadto doręczający wskazał na nim, że przesyłkę doręczono adresatowi.
Wobec powyższego, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., Sąd postanowił jak w sentencji.