Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.T. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia w sprawie ze skargi A.T. i M.T. na czynność Komendanta Straży Miejskiej postanawia: przywrócić termin do wniesienia zażalenia.
Postanowieniem z dnia 1 lutego 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił zażalenie A.T. na postanowienie z dnia 29 listopada 2018 r. o odrzuceniu skargi. Postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 15 lutego 2019 r.
Pismem z dnia [...] lutego 2019 r. skarżący złożył zażalenie na ww. postanowienie, wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia. We wniosku wskazał, że wobec częstego przebywania poza miejscem zamieszkania, tj. [...], podał jako adres do korespondencji - adres matki. Podczas ostatniej wizyty dowiedział się, że otrzymał korespondencję z Sądu. Podkreślił, że matka ma 88 lat i nie zdawała sobie sprawy, że będzie skarżył to postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.; dalej jako p.p.s.a.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.).
Oceniając natomiast okoliczności podane przez skarżącego w rozpatrywanym wniosku uznać należało, że wykazał on przesłanki wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia zażalenia.
W tym miejscu wskazać należy, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym i w literaturze prawniczej przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Uprawdopodobnienie braku winy oznacza zaś wykazanie takich okoliczności, które mimo spełnienia obowiązku zachowania należytej staranności, uniemożliwiły wnioskującemu terminowe dokonanie czynności, gdyż były nie do przewidzenia lub nie do przezwyciężenia, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, str. 226; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V SA 793/03, Mon. Praw. z 2002 r., nr 23, str. 1059). Przy czym należy zauważyć, że uprawdopodobnienie, nie oznacza udowodnienia wskazanych we wniosku okoliczności, a jedynie wykazanie, że wskazana argumentacja jest wiarygodna i uzasadnia uznanie braku winy w uchybieniu terminu.
Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie niezasadnym byłoby swoiste "karanie" skarżącego za fakt, iż jego starsza matka z opóźnieniem poinformowała go o odebraniu korespondencji z Sądu (por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt V SA/Wa 4588/15).
Jednocześnie Sąd wyjaśnia, że po uprawomocnieniu się niniejszego postanowienia, zażalenie z dnia [...] lutego 2019 r. wraz z aktami sprawy zostanie przekazane Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu celem jego rozpoznania.