Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku S.G. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] r. nr XXXVII/330/2002 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy p o s t a n a w i a : 1. zwolnić skarżącego od ponoszenia kosztów sądowych, 2. ustanowić adwokata.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 26 września 2013 r. S.G. został wezwany do uiszczenia w terminie 7 dni wpisu od skargi w wysokości 300 zł.
Dnia 7 października 2013 r. wpłynął do sądu wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy założony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
W uzasadnieniu wniosku S.G. podał, że przebywa w Areszcie Śledczym. Skarżący oświadczył, że nie posiada jakichkolwiek dochodów i oszczędności. S.G. wskazał, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.
Wniosek jest uzasadniony.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Analiza sytuacji materialnej S.G. prowadzi do wniosku, że została spełniona ustawowa przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Zważyć bowiem trzeba, że skarżący przebywa w Areszcie Śledczym.
Z przedłożonego zaświadczenia wynika, że S.G. nie jest zatrudniony odpłatnie. Nie można również pominąć, że skarżący jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.
W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżącego odnośnie jego trudnej sytuacji majątkowej.
Konstatując należy stwierdzić, że wniosek S.G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika zawiera usprawiedliwione podstawy i dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. został uwzględniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.