Sprawa ze skargi Prokuratora Apelacyjnego na rozporządzenie Wojewody w przedmiocie zmiany rozporządzenia Wojewody w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant st. sekr. sąd. Anna Lisowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Apelacyjnego na rozporządzenie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zmiany rozporządzenia Wojewody w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego postanawia: umorzyć postępowanie.

Uzasadnienie

Prokurator Apelacyjny wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na rozporządzenie Wojewody Nr [...] z dnia [...] listopada 2004 r. o zmianie rozporządzenia Nr [...] Wojewody z dnia [...] lipca 1998 r. w sprawie utworzenia [...] Parku Krajobrazowego.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie z uwagi na fakt, iż z dniem 1 sierpnia 2009 r. mocą art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w organizacji i podziale zadań administracji publicznej w województwie (Dz. U. Nr 92 poz. 753 ze zm.) zadania poprzednio należące do wojewody, dotyczące utworzenia parku krajobrazowego lub powiększenia jego obszaru przeszły w zakres kompetencji sejmiku województwa. W związku z powyższym Wojewoda nie posiada już kompetencji w zakresie będącym przedmiotem skargi.

Wobec zarzutu podniesionego przez Wojewodę w odpowiedzi na skargę, pismem z dnia [...] lutego 2014 r. Prokurator Apelacyjny cofnął wniesioną skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Cofnięcie skargi przez Prokuratora należało uznać za skuteczne.

Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 270) zwanej dalej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, przy czym jej cofnięcie wiąże Sąd. Jednakże Sąd może uznać cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Przepis ten statuuje zasadę dyspozycyjności, która przejawia się przez przyznanie stronom postępowania sądowego uprawnienia do rozporządzenia przedmiotem tego postępowania oraz rozporządzania uprawnieniami procesowymi. Składając oświadczenie o cofnięciu skargi, skarżący daje wyraz temu, że rezygnuje z realizacji prawa do sądu, którego treścią jest poddanie sądowej kontroli aktu administracyjnego, czynności lub bezczynności organu administracji publicznej (zobacz M. Romańska, H. Knysiak-Molczyk, T. Woś, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi", Komentarz., Warszawa 2007. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, s. 872).

Skarżący złożył oświadczenie o cofnięciu skargi, przy czym brak jest podstaw do uznania tego oświadczenia za pozbawione skuteczności. Sąd nie dopatrzył się również przesłanek do uznania cofnięcia skargi za niedopuszczalne, o których mowa w art. 60 p.p.s.a. Nie zachodzi bowiem niebezpieczeństwo, iż cofnięcie skargi miałoby służyć obejściu prawa.

Skoro wola strony skarżącej jako dysponenta skargi jest dla sądu wiążąca, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1