Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika strony skarżącej adwokata S.S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi E.J. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim adwokatowi S.S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 16 lutego 2016 r., sygn.. akt II SA/Go 77/16 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Na podstawie tego postanowienia Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła dla skarżącej jako pełnomocnika z urzędu - adwokata S.S..
W dniu 7 marca 2016 r. akta sprawy udostępniono substytutowi ww. pełnomocnika strony wraz z możliwością wykonania ich fotokopii.
Postanowieniem z dnia 30 marca 2016 r. Sąd odrzucił skargę E.J. na decyzję Wojewody z dnia [...] grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Postanowienie to uprawomocniło się z dniem 28 kwietnia 2016 r.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r. pełnomocnik skarżącej adw. S.S. złożył wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, jednocześnie oświadczając, że nie zostały pokryte w całości, ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługiwał na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - określanej dalej jako p.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczególne zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez adwokata ustanowionego z urzędu, reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013, poz. 461) w związku z § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1801).
Przepis § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. stanowi, że stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji, w innej sprawie niż wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. a - b powołanego przepisu (a taka ma miejsce w niniejszej sprawie), wynosi 240,00 zł.
Natomiast stosownie do treści § 2 ust. 3 wskazanego wyżej rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie, mając na uwadze wyżej powołane przepisy oraz fakt, że pełnomocnik udzielił skarżącej pomocy prawnej w pierwszej instancji uznano, że należy mu przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 240 zł, podwyższając wskazaną kwotę o stawkę podatku od towarów i usług.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji.