Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania 20% potrąconego uposażenia postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt II SA/Go 796/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę W. M. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] września 2018 r.. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania 20% potrąconego uposażenia. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącego - r.pr. M. S., 21 stycznia 2019 r. (k.43).
Pismem z dnia [...] marca 2019 r. (nadanym w urzędzie pocztowym 2 marca 2019 r.) pełnomocnik skarżącego złożył do tutejszego Sądu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik skarżącego wskazał, że termin do wniesienia skargi upływał 20 lutego 2019 r., jednakże przed upływem tego terminu 19 lutego 2019 r. pełnomocnik skarżącego podczas pobytu w miejscowości wskutek poślizgnięcia się na oblodzonym chodniku zwichnął staw skokowy nogi lewej i otrzymał zwolnienie lekarskie od 19 do 25 lutego 2019 r. Z powyższych względów, jak podał pełnomocnik skarżącego, pomimo zachowania należytej staranności nie był on w stanie wykonywać swoich obowiązków służbowych, przy czym niedyspozycja pełnomocnika miała charakter nagły i nieprzewidziany. Wskazane we wniosku okoliczności zdaniem pełnomocnika skarżącego uzasadniają przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Do wniosku pełnomocnik skarżącego załączył wystawiony przez lekarza chirurgii ortopedycznej i traumatologii zaświadczenie lekarskie ZUS ZLA o niezdolności do pracy na okres 19-25 lutego 2019 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, dalej jako p.p.s.a.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Wyjątek od przytoczonej zasady przewiduje art. 86 § 1 p.p.s.a. w myśl, którego jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie do treści przepisu art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a., aby taki wniosek był skuteczny spełnione muszą zostać określone wymogi. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Należy podkreślić, iż brak winy po stronie podmiotu dokonującego czy zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej (o którym mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a.) stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Komentatorzy (Komentarz, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, T.Woś, H.Knysiak-Molczyk, M.Romańska, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2007) zwracają uwagę, iż art. 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie SN z 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, OSNAP 2000, nr 20, poz. 757). Orzecznictwo sądów wskazuje, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem (por. postanowienie SN z 14 stycznia 1972 r., III CRN 448/71, OSPiKA 1972, nr 7-8, poz. 144; postanowienie SN z 29 października 1999 r., I CKN 556/98; postanowienie SN z 12 stycznia 1999 r., II UKN 667/98, OSNAP 2000, nr 12, poz. 6). Potwierdził to również Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu wydanym w dniu 15 grudnia 2004 r., OZ 809/2004.