Wniosek w przedmiocie zasiłku celowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Kuza Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. S. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 marca 2010r., sygn. II SA/Ke 137/10 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 stycznia 2010r., znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: odmówić wykładni wyroku.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Wnioskiem z dnia 26 kwietnia 2010r. S. S. wystąpił o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 marca 2010r., sygn. II SA/Ke 137/10, którym oddalono jego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 15 stycznia 2010r., znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego.

W ocenie wnioskodawcy uzasadnienie przedmiotowego wyroku zostało sformułowane w sposób niejasny i budzący wątpliwości. W związku z powyższym zwrócił się o wyjaśnienia jak należy rozumieć ustalenia Sądu w zakresie:

1) art. 61 § 4 k.p.a., w sytuacji gdy skarżący nie został poinformowany o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie przyznania zasiłku celowego;

2) art. 106 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, w sytuacji gdy impulsem do przyznania skarżącemu zasiłku celowego był jego wniosek z dnia 26.10.2009r., zaś decyzja wydana została w dniu 5.11.2009r.;

3) art. 39 ust. 1 i 2 ww. ustawy, w sytuacji gdy w wyroku w sprawie zasiłku celowego Sąd wyjaśnia sprawę zasiłku okresowego, ustalając, że nie istnieje tożsamość rozstrzyganej sprawy, z uwagi na inny przedmiot i stan sprawy;

4) art. 269 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w sytuacji gdy skarżący złożył wniosek z powołaniem się na uchwały 7 sędziów oraz pełnego składu NSA;

5) art. 24 w zw. z art. 27 § 1 k.p.a. w świetle powołanego przez skarżącego wyroku Trybunału Konstytucyjnego i uchwały pełnego składu NSA, w sytuacji gdy w dwóch sprawach tej samej strony zainicjowanych tym samym wnioskiem orzekał ten sam pracownik SKO w Kielcach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści, przy czym postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.

Sygn. akt II SA/Ke 137/10

Konieczność dokonania wykładni, której podlega zarówno sentencja wyroku jak i jego uzasadnienie, zachodzi wówczas, gdy treść wyroku jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej lub sposobu wykonania wyroku (por. postanowienie NSA z dnia 26 lipca 2001 r., sygn. akt II SAB 57/98, Lex nr 75533).

W ocenie Sądu, treść wniosku o wykładnię wyroku stanowi polemikę ze stanowiskiem Sądu zaprezentowanym w wyroku z dnia 25 marca 2010r. Podniesione przez wnioskodawcę argumenty wskazują, że w istocie rozumie on znaczenie kwestionowanych fragmentów uzasadnienia wyroku, których wykładni się domaga, lecz zaprezentowanego stanowiska Sądu nie podziela. Wykracza to znacznie poza przewidzianą w art. 158 p.p.s.a. instytucję wykładni wyroku. Wyrażanie wątpliwości i odmiennych ocen niż dokonane w uzasadnieniu orzeczenia nie dotyczy wykładni wyroku, lecz stanowi podstawę do wniesienia skargi kasacyjnej, o czym skarżący był właściwie pouczony.

W pisemnym uzasadnieniu wyroku z dnia 25 marca 2010r. Sąd wskazał, iż przepisy art. 102 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej dopuszczają udzielanie świadczeń z pomocy społecznej nie tylko na wniosek osoby zainteresowanej, ale również z urzędu. Organ załatwiając wniosek skarżącego, w którym zwrócił się o przyznanie zasiłku okresowego, po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego udzielił pomocy dwojakiego rodzaju: w formie zasiłku celowego (z urzędu) i w żądanej formie zasiłku okresowego. Jak podkreślił Sąd, takie działanie nie narusza prawa, albowiem w kontekście przesłanek określonych w art. 3 ust. 3 i 4 cyt. ustawy organ decyduje o rodzaju, formie i rozmiarze świadczenia, które mają być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy i mieścić się w jego możliwościach finansowych. W okolicznościach danej sprawy, rozszerzając zakres udzielonej pomocy, ponad żądanie zawarte we wniosku, organ nie był zobligowany do wszczynania postępowania z urzędu. W takim działaniu organu w pełni została zrealizowana zasada wyrażona w art. 100 ust. 1 ustawy, że w postępowaniu w sprawie świadczeń z pomocy społecznej należy kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze