Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r., na posiedzeniu niejawnym wniosku J. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie z jej skargi na uchwałę Rady Gminy Miedziana Góra z dnia 26 czerwca 2015 r. nr VII/53/15 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z 24 marca 2017 r., doręczonym 13 kwietnia 2017 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach odrzucił złożoną w niniejszej sprawie przez J. G. skargę z powodu wniesienia jej z uchybieniem terminu.
W dniu 17 maja 2017 r. skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. We wniosku tym podała, że jest osobą starszą, ma 84 lata i zdrowie odmawia jej posłuszeństwa, jedną z dolegliwości jest choroba oczu, co w konsekwencji powoduje, że słabo widzi nawet przy pomocy okularów. Treść pism odczytują jej osoby trzecie, również przy pomocy innych osób dokonała obliczenia terminu do wniesienia skargi. Wskazała, że do 10 kwietnia 2017 r. była przekonana, że termin złożenia skargi jest dobrze obliczony, ale w tym dniu udzieliła córce pełnomocnictwa celem możliwości wglądu w akta sprawy i córka po sprawdzeniu akt poinformowała ją, że skarga została wniesiona jeden dzień po terminie. Skarżąca stwierdziła, że jej podeszły wiek, nękające ją choroby i obniżona sprawność intelektualna doprowadziły bez jej winy do wysłania skargi z nieznacznym przekroczeniem terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). Wnioskodawca powinien uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.), a ponadto równocześnie z wnioskiem powinien dokonać czynności, której nie dokonał w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Zarówno w nauce prawa, jak i orzecznictwie usprawiedliwione przyczyny uchybienia terminu do dokonania czynności są ograniczone do okoliczności, które nie tyle utrudniają, ale faktyczne uniemożliwiają dokonanie czynności nawet przy zachowaniu największej możliwej staranności. Do okoliczności tych zalicza się np.: przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inną katastrofę, nagłą chorobę strony przy równoczesnej niemożliwości wyręczenia się inną osobą.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że brak winy w niedochowaniu terminu nie może usprawiedliwić wiek skarżącej oraz związane z nim dolegliwości. Podkreślić bowiem należy, że od strony postępowania sądowego wymaga się należytej staranności, zapobiegliwości i przezorności w jego prowadzeniu. Dlatego też jeżeli skarżąca, pomimo swojego wieku zdecydowała się na wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, to powinna zabezpieczyć prawidłowy jego przebieg, co w niniejszym przypadku sprowadzało się do ustanowienia pełnomocnika do prowadzenia jej sprawy lub posłużenia się osobami, które prawidłowo potrafią policzyć kiedy mija termin 60 dni. Należy zauważyć, że skarżąca taką możliwość miała, skoro ostatecznie, w dniu 10 maja 2017 r. ustanowiła takiego pełnomocnika w osobie swojej córki zamieszkałej wspólnie z nią w [...]. Dopuszczenie przez skarżącą do sytuacji, w której czynności, z którymi mogą łączyć się określone skutki procesowe dokonywała samodzielnie, choć miała świadomość swojego wieku, stanu zdrowia i obniżonej sprawności intelektualnej, nie może być uznane za okoliczność świadczącą o braku winy strony w uchybieniu terminu. Dodać także należy, że przywrócenie terminu z powodu błędu strony spowodowanego wiekiem otwierałoby możliwość każdorazowego powoływania się na takie zaniedbania w przypadku naruszania terminów procesowych. W nawiązaniu do uzasadnienia wniosku należy też zauważyć, że skala przekroczenia terminu do wniesienia skargi nie ma znaczenia dla oceny przesłanek przywrócenia terminu. Do przywrócenia uchybionego terminu może bowiem dojść tylko w razie wykazania braku winy w uchybieniu terminowi bez względu na to, czy przekroczenie terminu wynosi jeden dzień, czy też więcej dni.
Wobec powyższego, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.