Wniosek w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Dnia 12 stycznia 2015 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. I. o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. I. na postanowienie Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić wniosek o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych.

Uzasadnienie

M. I. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na postanowienie Wojewody w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia.

W dniu 28 listopada 2014 r. skarżący złożył formularz PPF wnosząc o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych - kwoty 100 zł tytułem wpisu od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 26 sierpnia 2014 r. W dniu 5 tycznia 2015 r. wnioskodawca uzupełnił brak formalny przez złożenie podpisanego formularza PPF.

Ze złożonego formularza wynika, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną. Skarżący prowadzi działalność gospodarczą, z której osiąga miesięczny dochód w wysokości 6000 zł brutto. Jego żona również prowadzi działalność gospodarczą, obecnie przebywa na zwolnieniu lekarskim i pobiera zasiłek w wysokości 800 zł brutto miesięcznie. Wnioskodawca wykazał własność domu o powierzchni użytkowej 120 m², działki rolnej o powierzchni 0,58 ha, samochodu osobowego i samochodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skarżący podał, że koszty utrzymania domu i rodziny, w tym opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz nieczystości, wynoszą 2 tysiące złotych miesięcznie. Ponadto skarżący i jego żona wydają 2,5 tysiąca złotych miesięcznie na zakup leków, leczenie i rehabilitację. Wnioskodawca spłaca kredyt w miesięcznych ratach w wysokości 2250 zł.

Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Stosownie do art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270), przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Na wnioskodawcy ciąży zatem obowiązek wykazania, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej zasady ponoszenia kosztów sądowych przez osobę dochodzącą swych roszczeń przed sądem.

W rozpatrywanej sprawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych podlega oddaleniu. Wnioskodawca wraz z żoną osiągają wysokie dochody z działalności gospodarczej, są właścicielami zabudowanej nieruchomości i samochodów. Okoliczność, że skarżący spłaca kredyty nie uzasadnia przyznania prawa pomocy. Udzielenie kredytów musiała poprzedzać pozytywna analiza sytuacji finansowej strony w zakresie możliwości spłaty pożyczonej kwoty. Przy tym spłata zobowiązań cywilnoprawnych nie może być traktowana z pierwszeństwem przed kosztami postępowania sądowego, gdyż niedopuszczalna byłaby sytuacja, gdy osoba ubiegająca się o przyznanie prawa pomocy wykonuje ciążące na niej prywatne zobowiązania kredytowe, a żąda by koszty sądowe pokrywał za nią Skarb Państwa.

Należy zauważyć, ze w wnioskodawca uiścił w dniu 18 marca 2014 r. wpis sądowy od skargi w wysokości 100 zł. Zapłacenie tej kwoty tytułem wpisu sądowego od zażalenie nie przekracza więc możliwości finansowych M. I

Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1