Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w przedmiocie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Ziomek po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata R.N. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w sprawie ze skargi E. B. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych p o s t a n a w i a : przyznać od Skarbu Państwa ( Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata R. N. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych, w tym 52,80 (pięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz 17 (siedemnaście) złotych tytułem wydatków.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 13 lipca 2009r. adwokat R.N. wystąpił do Sądu o uzupełnienie wyroku z dnia 9 lipca 2009r. sygn. akt II SA/Ke 253/09 poprzez orzeczenie w przedmiocie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwoty 17 złotych tytułem wydatków związanych z uiszczeniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pełnomocnik powołując się na treść art. 250 p.p.s.a, argumentował że zachodzą podstawy do przyznania powyższych kosztów, pomimo nie złożenia stosownego wniosku przed zamknięciem rozprawy. Wskazał, że w trakcie rozprawy przedłożono dowód uiszczenia opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa.

Z akt sprawy wynika, że postanowieniem z dnia 21 maja 2009r. Referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach ustanowiono dla E. B. pełnomocnika z urzędu, którego Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła w osobie adwokata R. N.

Na rozprawie w dniu 9 lipca 2009r. stawił się z substytucji adwokata R. N., adwokat S.G., który to do zamknięcia rozprawy nie złożył wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Zgodnie z art. 250 p.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stosownie do § 18 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. nr 163, poz.1348 ze zm.), stawki minimalne wynoszą w postępowaniu administracyjnym w innej sprawie - 240 zł. W myśl § 2 ust 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty o których mowa w ust 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

W przedmiotowej sprawie zachodzą podstawy do przyznania pełnomocnikowi wynagrodzenia w oparciu o art. 250 p.p.s.a, bowiem we wniosku z dnia 13 lipca 2009r. zawarte jest oświadczenie adwokata R.N., że nie zostały opłacone koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu, a nadto w aktach sądowych jest dowód uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 17 zł od dokumentu pełnomocnictwa. Wskazać bowiem należy, że pełnomocnik ustanowiony z urzędu nie jest związany terminem do żądania zwrotu kosztów o którym mowa w art. 210 § 1 p.p.s.a. ( por. post. NSA z dnia 13.08.2008r. sygn. akt I OZ 591/08).

W tych okolicznościach Sąd ustalił wynagrodzenie w przedmiotowej sprawie w kwocie 292,80, w tym 52,80 złotych VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz 17 złotych tytułem wydatków, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1