Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Agnieszka Banach po rozpoznaniu w dniu 10 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. znak: [...] w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. znak: [...].
M. K. wywiódł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego, w której autor skargi wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji organu I instancji, albowiem wybudowany zbiornik nie zagraża zdrowiu, ani życiu ludzkiemu, ani też zwierzętom domowym w żaden sposób.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje.
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji organu
I instancji nie zasługuje na uwzględnienie.
Obowiązującą zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z przywołanego przepisu jednoznacznie wynika, że podstawą do wstrzymania wykonania decyzji są wskazane przez ustawodawcę przesłanki, których wystąpienie warunkuje możliwość wydania orzeczenia w sprawie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji lub decyzji organu I instancji.
W ramach oceny wystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji rozważeniu podlega to, czy we wniosku uprawdopodobniono, że jej wykonanie, jeszcze przed prawomocnym skontrolowaniem w aspekcie zgodności z prawem, może doprowadzić do sytuacji wyjątkowych, zagrażających chronionym dobrom skarżącego. Nie chodzi tutaj przy tym o niebezpieczeństwo wyrządzenia jakiejkolwiek szkody, ale takiej, która może przybrać znaczne rozmiary, a także o sytuację taką, w której powrót do stanu poprzedniego, zmienionej w sposób istotny i trwały rzeczywistości będzie w zasadzie niemożliwy lub będzie wymagał znacznych nakładów sił i środków (zob. postanowienie NSA z dnia 11 października 2017 r., sygn. akt II OZ 1057/17, dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Przy czym obowiązek uprawdopodobnienia, że zachodzą przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji obciąża wnioskodawcę.
W niniejszej sprawie skarżący wniósł o wstrzymanie zaskarżonej decyzji i decyzji organu I instancji, ale nie wskazał na okoliczności uzasadniające twierdzenie, że w razie wykonania tych decyzji zrealizuje się niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wnioskodawca powołuje się bowiem w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji na okoliczności, że niewykonanie decyzji nie spowoduje określonych we wniosku skutków. Podczas gdy instytucja wstrzymania wykonania aktu zmierza do zapobieżenia skutkom jego wykonania, nie zaś niewykonania.
Z tych względów Sąd nie stwierdził, aby zachodziły w sprawie przesłanki do udzielenia skarżącemu wnioskowanej ochrony tymczasowej.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji postanowienia.