Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r., na posiedzeniu niejawnym wniosku M. Ż. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie uznania zasiłku rodzinnego i dodatku do zasiłku rodzinnego za świadczenie nienależnie pobrane postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie uznania zasiłku rodzinnego i dodatku do zasiłku rodzinnego za świadczenie nienależnie pobrane, M. Ż. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wskazała, że wykonanie decyzji może narazić ją na szkodę w majątku w postaci poniesienia kosztów egzekucji administracyjnej, ponieważ nie jest w stanie zwrócić należności w terminie zakreślonym przez organ.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (teks jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części tego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Uregulowana w art. 61 § 3 p.p.s.a. instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest odstępstwem od zasady, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności (art. 61 § 1). Przesłanką uzasadniającą wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednocześnie użyte w art. 61 § 3 p.p.s.a. pojęcia nieostre, tj. "trudne do odwrócenia skutki" i "znaczna szkoda" wymagają skonkretyzowania w postaci dokładnej i wyczerpującej argumentacji wnioskodawcy (postanowienie NSA z dnia 6 lutego 2009 r., II FZ 39/09). Brak uzasadnienia wniosku stanowi naruszenie nałożonego na wnioskodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. obowiązku wykazania okoliczności lub konkretnych zdarzeń przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji (por. postanowienie NSA z dnia 20 września 2011 r., sygn. II GSK 1826/11, dostępne w internecie orzeczenia.nsa.gov.pl).
W przypadku wniosku o wstrzymanie nie wystarczy powołanie się na możliwość spowodowania szkody przez wykonanie aktu lub czynności, lecz konieczne jest wykazanie przez stronę, w czym upatruje niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody ewentualnie trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. W niniejszej sprawie skarżąca nie podała żadnych okoliczności na uzasadnienie tezy, że zachodzą przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. Wyjaśnienie, że nie stać jej na zwrócenie należności w zakreślonym terminie jest zbyt ogólnikowe, a ponadto sugeruje, że skarżąca jest w stanie należność zwrócić, tyle że w terminie późniejszym niż wskazał organ. Podkreślić również wypada, że zaskarżoną decyzją Kolegium utrzymało w mocy decyzję, w której m.in. zobowiązano stronę do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku rodzinnego oraz dodatku do tego zasiłku w wysokości 1472 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Skarżąca nie podała jednak, w jaki sposób uiszczenie ww. kwoty spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, a brak jest podstaw, aby żądać od sądu poszukiwania argumentów przemawiających za wstrzymaniem wykonania aktu za samą stronę
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.