Referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach Dnia 14 sierpnia 2014 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.G. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A.G. na uchwałę Rady Miejskiej w Staszowie z dnia 27 lutego 2013 r. nr XXXV/337/13 w sprawie zamiaru przekazania prowadzenia Publicznej Szkoły Podstawowej i Przedszkola w Wiśniowej postanawia: oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
A. G. złożyła formularz PPF z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Staszowie z dnia 27 lutego 2013 r. nr XXXV/337/13 w sprawie zamiaru przekazania prowadzenia Publicznej Szkoły Podstawowej i Przedszkola w Wiśniowej.
Ze złożonego wniosku wynika, że skarżąca prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w szkole na pół etatu - otrzymuje wynagrodzenia za pracę w wysokości 1402,91 zł miesięcznie. Skarżąca dojeżdża do pracy poza miejscem zamieszkania samochodem. Wnioskodawczyni nie wykazała innego majątku oprócz mieszkania wielkości 30 m². Skarżąca podała następujące wydatki miesięczne: czynsz- 250-300 zł, telefon - 90 zł, benzyna i naprawy auta 300-350 zł, zakup lekarstw 500-600zł, środki czystości - 100 zł, jedzenie 350-400 zł. Zapłaciła 1500 zł za usługę prawniczą w związku ze sprawą w sądzie pracy. Ponadto została obciążona kosztami sądowymi w wysokości 600 zł, które są egzekwowane przez komornika.
Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Zgodnie z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz.270) przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Na wnioskodawcy ciąży zatem obowiązek wykazania, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej zasady ponoszenia kosztów sądowych przez osobę dochodzącą swych roszczeń przed sądem.
W rozpatrywanej sprawie skarżąca nie wykazała w sposób przekonujący i wiarygodny, że nie stać jej na poniesienie kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie. Podane przez nią wydatki przekraczają zadeklarowane dochody. Wnioskodawczyni osiąga stały dochód z wynagrodzenia za pracę, stać ją na utrzymanie samochodu i korzystanie z usług profesjonalnego pełnomocnika z wyboru. W świetle powyższych informacji nie można jej uznać za osobą ubogą, wymagającą pomocy Państwa w postaci zwolnienia od kosztów sądowych. Zatem jej wniosek o przyznanie prawa pomocy podlega oddaleniu.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.