Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka po rozpoznaniu w dniu 31 października 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu p o s t a n a w i a odrzucić skargę Starosty.
Decyzją z dnia [...] znak: [...] wydaną na podstawie art. 138 § 2 kpa Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło w całości decyzję Starosty z dnia [...] znak: [...] w sprawie odmowy rejestracji samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego złożył Starosta zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 73 ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) i wnosząc o jej uchylenie.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie, podnosząc, iż Starosta, który jako organ jednostki samorządu terytorialnego wydał w rozpatrywanej sprawie decyzję w pierwszej instancji, nie posiada legitymacji procesowej do wniesienia skargi na decyzję organu odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, zważył co następuje :
Na mocy art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) uprawnionymi do wniesienia skargi są dwa rodzaje podmiotów, a mianowicie - każdy, kto ma w tym interes prawny, oraz prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, a także inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (art. 50 § 2 cyt. ustawy). O interesie prawnym w rozumieniu tego przepisu można mówić wtedy, gdy ma on oparcie w przepisach prawa, zatem o tym, czy konkretny podmiot ma w danej sprawie chroniony interes decyduje przepis prawa. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, że bezpośrednio we własnym imieniu ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego obowiązku.
W rozpatrywanej sprawie skargę do sądu administracyjnego na wymienioną powyżej decyzję organu drugiej instancji wniósł Starosta, a więc organ wydający orzeczenie w pierwszej instancji. Nie działa on zatem jako podmiot, którego własnego interesu prawnego lub obowiązku prawnego dotyczy sprawa, lecz jako organ administracji publicznej realizujący przyznane mu ustawowo kompetencje do rozstrzygania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej. Nie mieści się więc w pojęciu podmiotu, który ma interes prawny w rozumieniu przepisu art. 50 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wywodach zawartych w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2005r. sygn. akt OSK 1017/04 niepubl., w którym stwierdzono, że "w zakresie w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcje organu administracji publicznej, nie jest on (ani żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej". Nie do przyjęcia jest bowiem, stanowisko, że Starosta może zajmować różną pozycję (raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania) w zależności od etapu załatwienia sprawy z zakresu administracji publicznej. Zaprezentowany pogląd opiera się na założeniu, że włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. (por. J.P. Tarno, Ochrona interesu prawnego jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym i sądowym w: Księga jubileuszowa Profesora zw. dr hab. Józefa Filipka, Kraków 2001, s. 728-729).
Reasumując, w rozpatrywanej sprawie Starosta nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego - niezależnie od tego czy działa jako organ powiatu upoważniony do reprezentowania powiatu na zewnątrz, czy też jako organ, który wydał decyzję administracyjną w pierwszej instancji.
Skarga wniesiona przez Starostę jest więc niedopuszczalna i na mocy art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podlega odrzuceniu.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.