Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sylwester Miziołek po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2009r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a : odmówić przywrócenia terminu.
Decyzją z dnia [...] znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania S. K., uchyliło decyzję wydaną z upoważnienia Wójta Gminy przez pracownika socjalnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Rozstrzygnięcie organu odwoławczego zostało doręczone S. K. w dniu 4 sierpnia 2009r. wraz z pouczeniem o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach - za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego - w terminie 30 dni od dnia doręczenia przedmiotowej decyzji.
W dniu 9 września 2009r. S. K. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na w/w decyzję z dnia [...] znak: [...], wskazując ogólnie, iż "wnosi o przywrócenie terminu".
Zarządzeniem z dnia 15 października 2009r. tut. Sąd wezwał skarżącego do:
- wskazania w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi,
- uprawdopodobnienia w terminie 7 dni od doręczenia wezwania okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
W wyznaczonym terminie S. K. nadesłał do tut. Sądu pismo, w którym wskazał, iż uchybił terminowi do wniesienia skargi, gdyż czekał na ponowne rozpatrzenie jego pisma przez Ośrodek Pomocy Społecznej, które jednakże nie nastąpiło. Ponadto strona nie miała środków na korespondencję i nie jest prawnikiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do dyspozycji art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą p.p.s.a., Sąd na wniosek strony przywróci termin do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, jeżeli strona nie dokonała tej czynności w ustawowym terminie bez swojej winy. Z kolei zgodnie z przepisem art. 87 cyt. ustawy uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1), jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin (§ 4), a ponadto we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2).
Wobec złożenia w niniejszej sprawie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skargi oraz jednoczesnym braku wskazania przez S. K., kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu (pomimo skierowanego przez Sąd wezwania) przedmiotem przedstawionych poniżej rozważań jest kwestia braku winy w uchybieniu terminu.
Powyższa przesłanka powinna być oceniana z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., II OSK 479/07, LEX nr 344095). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., II OSK 479/07, LEX nr 344095). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się tak nadzwyczajne zdarzenia, jak przerwy w komunikacji, powódź, pożar, czy też nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą.