Jednocześnie należy zauważyć, że może się okazać, że w określonym momencie stowarzyszeniu, które zapewniło środki finansowe na realizację swoich celów, z przyczyn od niego niezależnych, rzeczywiście zabraknie środków na poniesienie pełnych lub częściowych kosztów postępowania. Jednak okoliczności niniejszej sprawy tj. ustalenie składki rocznej w wysokości 2 zł, mała ilość członków oraz brak starań o podjęcie działalności przynoszącej dochód, który umożliwiłby prowadzenie statutowej działalności wskazują, że Stowarzyszenie dąży do tego, aby jego funkcjonowanie było finansowane z środków publicznych.
Kończąc tę część rozważań stwierdzić należy, że w związku z lekturą Statutu Stowarzyszenia, nasuwa się wniosek, że Stowarzyszenie musi posiadać nieujawnione źródła dochodu, z których finansuje swoją działalność, nie jest bowiem możliwa realizacja tak szeroko ujętych celów statutowych przy założeniu, że jedynym pewnym źródłem dochodu jest pochodząca ze składek członkowskich kwota 40 zł rocznie. Dlatego też jest w stanie uiścić wpis w wysokości 300 złotych.
Zupełnie nietrafiony jest argument, że Stowarzyszenie winno być zwolnione od kosztów sądowych, bo skoro Rada Miasta K. działa z naruszeniem prawa, to sąd administracyjny dokonując oceny jej działalności spełni swoje ustawowe zadania, a w konsekwencji Skarb Państwa nie poniesie uszczerbku.
Zastosowanie się do powyższego poglądu w praktyce oznaczałoby, że każde postępowanie sądowoadministracyjne musiałoby być wolne od opłat, gdyż w postępowaniu tym sąd zawsze kontroluje działalność administracji publicznej, czyli zawsze realizuje swoje ustawowe cele. Ponadto w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy Sąd nie może dokonywać merytorycznego badania sprawy, a więc badać czy organ naruszył prawo.
Na marginesie, odnosząc się do zawartych w sprzeciwie wątpliwości strony w kwestii rozdzielenia jej skargi na kilkanaście spraw, zauważyć należy, że stosownie do art. 57 § 3 p.p.s.a., jeżeli w jednym piśmie zaskarżono więcej niż jeden akt lub czynność albo bezczynność organu administracji, przewodniczący zarządza rozdzielenie tych skarg. Powyższe uregulowanie jest konsekwencją ogólnej zasady, zgodnie z którą przedmiotem zaskarżenia w konkretnym postępowaniu sądowoadministracyjnym może być tylko jedna decyzja, postanowienie, uchwała lub inny akt wydany w postępowaniu przed organami administracji. Na sesji w dniu 26 lipca 2012 r. Rada Miasta K. podjęła 24 uchwały, z których każda będzie kontrolowana oddzielenie i dlatego też uchwały te należało zarejestrować pod oddzielną sygnaturą oraz wezwać do uzupełnienia braków formalnych i do uiszczenia wpisów sądowych w każdej ze spraw.
Z wyżej powołanych względów orzeczono jak w sentencji niniejszego postanowienia na podstawie art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a.