Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Kuza po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym, wniosku D. Ż. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia ustanowić dla D. Ż. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
We wniosku o przyznanie prawa pomocy, D. Ż. domagała się ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. Skarżąca podała, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, gdyż prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, a jej jedynym źródłem dochodu jest renta inwalidzka w wysokości [...] zł. D. Ż. podkreśliła, że jest osobą chorą na [...] i ponosi wysokie koszty zakupu leków. Wnioskodawczyni posiada mieszkanie o powierzchni [...], innego majątku ani oszczędności nie posiada. D. Ż. wskazała, że nie ma dostatecznej wiedzy ani umiejętności do występowania przed Sądem w charakterze strony, a zatem, że pomoc fachowego pełnomocnika- adwokata lub radcy prawnego, jest jej niezbędna.
Referendarz sądowy przy Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach zarządzeniem z dnia 29 stycznia 2008 r. pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy, z powodu nieuzupełnienia w zakreślonym terminie jego braku polegającego na niezłożeniu wniosku na urzędowym formularzu PPF.
Sprzeciw na powyższe zarządzenie wniosła D. Ż., wnosząc o przyznanie pomocy prawnej i jednocześnie wyjaśniając, że w okresie pomiędzy 27 grudnia 2007 r. a 3 stycznia 2008 r. była chora i nie mogła wypełnić nadesłanego formularza -druku PPF.
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270 ze zm.), w razie wniesienia sprzeciwu na zarządzenie lub postanowienie referendarza w przedmiocie prawa pomocy, orzeczenie przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Przedmiotem osądu jest zatem złożony przez D. Ż. wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata lub radcy prawnego.
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy u.p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy przysługuje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym) bądź osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym ), przy czym stosownie do art. 245 § 3 u.p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków, albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Z treści złożonego przez skarżącą wniosku wynika, że uzyskiwany przez nią dochód pozwala jedynie na zaspokojenie bieżących potrzeb życiowych, oraz na pokrycie kosztów zakupu leków. Nie jest ona natomiast w stanie ponieść kosztów związanych z korzystaniem z fachowej pomocy prawnej. Spełnia zatem wszelkie przesłanki do udzielenia jej prawa pomocy poprzez ustanowienie dla niej adwokata z urzędu.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 245 § 3 i 246 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a.