Wniosek w przedmiocie przedłużenia czasu obowiązywania taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Ziomek po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Gminy Piekoszów o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi M. K. na uchwałę Rady Gminy Piekoszów z dnia 26 marca 2015 r., nr VIII/30/2015 w przedmiocie przedłużenia czasu obowiązywania taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2015 r. sygn. II SA/Ke 854/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, po rozpoznaniu skargi M. K. na uchwałę Rady Gminy Piekoszów z dnia 26 marca 2015 r., nr VIII/30/2015 w przedmiocie przedłużenia czasu obowiązywania taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków - stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Postanowieniem z dnia 29 lutego 2016 r. tut. Sąd odrzucił skargę kasacyjną Rady Gminy Piekoszów jako wniesioną po terminie, ponieważ ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynikało, że odpis ww. wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi Rady, adw. E. S., w dniu 14 stycznia 2016 r., a skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 17 lutego 2016 r.

Odpis powyższego postanowienia doręczono pełnomocnikowi w dniu 8 marca 2016 r. W dniu 15 marca 2016 r. pełnomocnik wystąpił do Sądu w wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu podał, że pełnomocnik pocztowy adwokata pokwitował w dniu 14 stycznia 2015 r. odbiór kilku korespondencji, w tym wyroku z dnia 17 grudnia 2015 r., jednakże operator pocztowy fizycznie nie wydał pokwitowanej przesyłki z Sądu. Przesyłka ta pozostała na poczcie do dnia 19 stycznia 2016 r. kiedy pełnomocnik pocztowy odebrał kolejną partię korespondencji. Wtedy dopiero fizycznie koperta z ww. wyrokiem dotarła do kancelarii adwokackiej i tam została opatrzona podpisem z datą odbioru oraz adnotacją o terminie do wniesienia skargi kasacyjnej. Pełnomocnik skarżącej funkcjonował zatem w przekonaniu, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej biegnie od dnia 19 stycznia 2019 r.

We wniosku wskazano, że próby wyjaśnienia sytuacji na poczcie okazały się bezskuteczne, ponieważ nie ma technicznej możliwości udowodnienia błędu pracownika poczty. Prawdopodobnie w dniu 14 stycznia 2016 r. pełnomocnik pocztowy zamiast wyroku otrzymał do ręki list zwykły nie wymagający podpisu. Zweryfikowanie, czy w dniu 14 stycznia 2016 r. wydano pełnomocnikowi pocztowemu przesyłkę z wyrokiem poprzez skrupulatne sprawdzenie numerów przesyłek jest niepraktykowane i paraliżowałoby pracę stanowiska pocztowego. O staranności pełnomocnika skarżącej świadczy jej zdaniem to, że skarga kasacyjna została wniesiona dwa dni przed upływem terminu, który okazał się niewłaściwy. Przyczyną uchybienia terminu był więc błąd ludzki niezależny od pełnomocnika strony i pełnomocnika pocztowego. Na poparcie swojego stanowiska pełnomocnik przywołał postanowienie NSA w sprawie I OZ 723/11.

Pełnomocnik wskazał, że nieprzywrócenie terminu spowoduje znaczne ujemne skutki dla Rady Gminy Piekoszów, która boryka się ze znacznymi problemami finansowymi, a argumenty podniesione w skardze kasacyjnej mogą poskutkować zmianą wyroku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 86 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "Ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Jednym z warunków skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest dochowanie, określonego w art. 87 § 1 Ppsa, terminu do wniesienia tego wniosku, który wynosi 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2).

Strona 1/2