II SA/Ke 868/14 P O S T A N O W I E N I E Dnia 26 czerwca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Detka po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym, wniosku M. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 października 2015 r., sygn. II SA/Ke 868/14 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z 30 października 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 13 listopada
Prawomocnym postanowieniem z 15 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił wniosek skarżącej z dnia 12 grudnia 2014 r.
o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Pismem z 4 maja 2015 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z 30 października 2014 r.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że po doręczeniu jej ww. postanowienia nie posiadała wystarczającej wiedzy i rozeznania co do środków prawnych, jakimi na danym etapie postępowania dysponowała. Zdecydowała się złożyć wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, a nie skargę kasacyjną. Jako przyczynę takiego postępowania wskazała treść uzasadnienia postanowienia o odrzuceniu skargi, które jako dotyczące okolicznością związanych z faktem doręczenia skargi oraz terminu do jej złożenia, były mylące. Ponadto z powodu "nieprecyzyjnego i nie w pełni zrozumiałego pouczenia" przyjęła, że właściwą formą działania będzie wniosek o przywrócenie terminu, a nie zdawała sobie sprawy z różnic, jakie zachodzą pomiędzy skargą kasacyjną, a takim wnioskiem.
Skarżąca podniosła również, że zatytułowanie złożonego pisma jako "skarga kasacyjna (...) przywrócenie terminu oraz decyzję S.K. Odwoławczego" wskazuje na to, iż z ostrożności procesowej złożyła skargę kasacyjną oraz wniosek o przywrócenie terminu, a pismo to zostało zakwalifikowane wyłącznie jako wniosek o przywrócenie terminu. Zarzuciła, że WSA w Kielcach nie podjął prób ustalenia, jaka jest jej faktyczna wola.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Stosownie do art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim zauważyć należy, że kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych nieznajomość prawa nie stanowi okoliczności uzasadniającej brak winy w uchybieniu terminu (por. postanowienie NSA z dnia 1 lutego 2005 r. sygn. akt. FZ 713/04, postanowienie NSA z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt I OZ 450/12, postanowienie NSA z dnia 19 listopada 2010 r. sygn. I OZ 865/10, postanowienie NSA z dnia 2 marca 2012 r. sygn. akt I OZ 111/12, dostępnie na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W związku z tym nie sposób przyjąć, że zaniechanie wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z 30 października 2014 r. z powodu "niewystarczającej wiedzy i rozeznania co do środków prawnych" wskazuje na brak winy w uchybieniu terminu.