Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 r. na rozprawie sprawy ze skargi B K na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego p o s t a n a w i a zawiesić postępowanie sądowe.
B K złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Jak wynika z akt administracyjnych, decyzją z dnia [...] B K zostało przyznane prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny na stałe począwszy od dnia 1 listopada 2010 r. w kwocie 520 zł miesięcznie.
W pismach z dnia 25 lutego 2013 r. MOPR poinformował skarżącą, że nastąpiła zmiana przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, na podstawie których otrzymała świadczenie pielęgnacyjne. Jednocześnie organ przytoczył brzmienie nowej regulacji odnośnie specjalnego zasiłku opiekuńczego i poinformował, że wydane na podstawie przepisów dotychczasowych decyzje o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego wygasają z mocy prawa z dniem 30 czerwca 2013 r.
W dniu 3 czerwca 2013 r. skarżąca złożyła wniosek o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Decyzją z dnia [...] organ I instancji odmówił jej przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
W wyniku rozpatrzenia złożonego przez B K odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji uznając, że wnioskodawczyni nie spełnia warunku rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawną matką, od którego zależy przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego. Od tej decyzji strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
W dniu 25 czerwca 2013 r. został skierowany do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. poz. 1548) - dalej zwaną "ustawą zmieniającą" z zasadą zaufania do państwa i prawa oraz zasadą ochrony praw nabytych wynikającymi z art. 2 Konstytucji RP. Wniosek ten został zarejestrowany pod sygn. K 27/13.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy zmieniającej, osoby uprawnione do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują prawo do tego świadczenia w dotychczasowej wysokości do dnia 30 czerwca 2013 r., jeżeli spełniają warunki określone w przepisach dotychczasowych. Zgodnie z ust. 3 tego przepisu, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych decyzje o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego wygasają z mocy prawa po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1
Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdził, że zakwestionowany art. 11 ust. 1 ustawy zmieniającej wprowadził co prawda okres przejściowy, uprawniający osoby dotychczas otrzymujące świadczenie pielęgnacyjne do otrzymania przedmiotowego świadczenia przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, czyli do 30 czerwca 2013 r., a ponadto zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy zmieniającej, decyzje wydane na podstawie przepisów dotychczasowych w sprawie o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego pozostają w mocy do 30 czerwca 2013 r., czyli na okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie tej ustawy i po upływie tego okresu z mocy prawa przestają obowiązywać - to jednak ustanowienie powyższej regulacji nie może być uznane za wystarczający argument, przemawiający za jej konstytucyjnością. Ustawodawca odebrał bowiem znacznej grupie osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego prawo do tego świadczenia, otrzymywanego dotychczas na podstawie decyzji administracyjnej na czas nieokreślony na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Na podstawie tych uregulowań ustawodawca wkroczył zatem w prawomocne decyzje administracyjne, na podstawie których osoby otrzymały prawo do pobierania świadczeń pielęgnacyjnych. Trwałość czy też moc wiążąca w czasie decyzji administracyjnych ostatecznych w administracyjnym toku instancji (art. 16 § 1 k.p.a.) jest jedną z podstawowych zasad polskiego postępowania administracyjnego. Z tego względu ingerencja w prawomocne decyzje może nastąpić wyłącznie w trybie określonym w k.p.a. dla wzruszenia decyzji ostatecznych lub na mocy wyraźnego i nie budzącego wątpliwości przepisu rangi ustawowej. Rzecznik podkreślił, że Trybunał Konstytucyjny w swoim orzecznictwie zwracał uwagę, na ugruntowane znaczenie zasady trwałości decyzji administracyjnych w polskim prawie, której źródło stanowi zawarta w art. 2 Konstytucji zasada państwa prawnego oraz wynikające z tej zasady: zasada zaufania obywateli do państwa, a w szczególności do stanowionego przezeń prawa oraz ochrony praw słusznie nabytych.