Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017r. na posiedzeniu niejawnym, sprzeciwu [...] od postanowienia starszego referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym Kielcach z dnia 30 grudnia 2016r. o sygn. akt II SA/Ke 903/16 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym p o s t a n a w i a : utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie z dnia 30 grudnia 2016r.
W dniu 2 listopada 2016r. R. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Kielcach formularz urzędowy PPF, domagając się przyznania prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
W dniu 24 listopada 2016r. R. B. złożyła zeznanie podatkowe za rok 2015 oraz zaświadczenie z banku, szczegółowo dokumentujące jej sytuację dochodową.
Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2016r. starszy referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy, stwierdzając że wnioskodawczyni nie wykazała w sposób przekonujący, że nie stać jej na poniesienie kosztów sądowych. R. B. prowadzi własną firmę budowlaną, jej mąż i syn osiągają stałe dochody z rent, a dzięki osiąganym dochodom mogą nie tylko utrzymać trzyosobową rodzinę, w tym pokryć wysokie koszty leczenia, ale także spłacać kredyty. Potrzeby mieszkaniowe oraz inne podstawowe warunki życiowe wnioskodawczyni i jej rodziny są na bieżąco zaspokojone. Ponadto z analizy rachunków wynika, że skarżąca obraca miesięcznie kwotami w wysokości kilkadziesiąt tysięcy złotych, a na jej konto bankowe wpływają środki pieniężne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
W sprzeciwie od powyższego postanowienia skarżąca wniosła o jego uchylenie oraz zmianę - poprzez zwolnienie z obowiązku uiszczania kosztów sądowych w całości - wobec spełnienia przesłanek określonych w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz.718), zwanej dalej p.p.s.a. W prowadzonym w tym zakresie postępowaniu strona udowodniła bowiem, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i swojej rodziny - wobec wykazania, że prowadzona działalność przynosi stratę, a osiągane przez całą rodzinę dochody nie wystarczają na pokrycie podstawowych kosztów utrzymania, które oscylują w granicach 4 820 zł. Nawet nie biorąc pod uwagę kosztów związanych ze spłatą kredytu, a jedynie wydatki na zakup żywności i środków czystości, opłaty za media, oraz wydatki na leczenie syna wydatki niezbędne oscylują w wysokości ok. 3 000 zł. Zdaniem strony, przy tak niskich dochodach trudno jest o poczynienie jakichkolwiek oszczędności, które mogłyby zostać przeznaczone na pokrycie kosztów sądowych. Co więcej, skarżąca nierzadko jest zmuszona korzystać z pomocy rodziny i znajomych, aby zaspokoić podstawowe potrzeby rodziny, zwłaszcza koszty leczenia. Dodatkowo, sam fakt posiadania środków na rachunku bankowym pochodzących z kredytu nie przesądza o tym, że wnioskodawczyni jest w stanie uiścić koszty sądowe. Środki te są bowiem w całości przeznaczane na pokrycie kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym zwłaszcza na wynagrodzenia dla pracowników, podatki, składki itp. Wydatków tych strona nie może ograniczyć, aby ponieść koszty sądowe, gdyż to właśnie wiązałoby się z poważnym uszczerbkiem dla Skarbu Państwa. W świetle powyższego, zdaniem strony, referendarz sądowy całkowicie błędnie ocenił jej sytuację majątkową i bezpodstawnie odmówił przyznania prawa pomocy - co skutkuje pozbawieniem możliwości odwołania się od niekorzystnej i wydanej z naruszeniem przepisów prawa decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego. Tymczasem w każdym uzasadnionym przypadku, jeżeli koszty postępowania miałyby stanowić tamę do sądowego rozpoznania sprawy, sąd administracyjny jest zobowiązany do takiego rozstrzygnięcia o kosztach, które zapewni realizację konstytucyjnej zasady prawa do sądu (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2014r., II OZ 674/14).