Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na zarządzenie Prezydenta Miasta [...] z dnia 4 listopada 2014 r., nr [...] w sprawie wyłączenia ze sprzedaży lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku położonym w K. przy ul. [...] postanawia odrzucić wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z 14 października 2016r. odrzucił skargę M. B. na zarządzenie Prezydenta Miasta [...] z 4 listopada 2014r., nr [...] w sprawie wyłączenia ze sprzedaży lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku położonym w K. przy ul. [...] . Przyczyną odrzucenia skargi było jej złożenie z uchybieniem terminu.
W dniu 21 kwietnia 2017r. skarżąca wniosła wniosek datowany na dzień 2 listopada 2016 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu podała, że przyczyną niedochowania terminu były kłopoty rodzinne i zdrowotne, gdyż opiekuje się ciężko chorym synem oraz wnukiem. W okresie kiedy biegł termin do wniesienia skargi syn przechodził chemioterapię i wymagał niemal całodobowej opieki. Wskazała również, że organ wprowadził ją w błąd obiecując, że sprawa zostanie rozpatrzona i każąc czekać. Nadmieniła, że o fakcie przekroczenia terminu dowiedziała się dopiero po otrzymaniu postanowienia sądu z 14 października 2016r. o odrzuceniu skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz. 718 ze zm.) dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanawia o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). Jednocześnie art. 87 § 2 i § 4 p.p.s.a. nakłada na stronę obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu oraz równoczesnego z wnioskiem dokonania czynności, której nie dokonała w terminie.
Zgodnie z art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
W pierwszej kolejności należało zatem zbadać kwestię terminowości wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków, od tego bowiem zależy możliwość jego merytorycznego rozpoznania.
W ocenie sądu, w opisanym stanie faktycznym nie można uznać, że skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do dokonania czynności w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Skarżąca uzasadniła swój wniosek stanem zdrowia najbliższej rodziny, jak i własną kondycją psychiczną. Jakkolwiek wskazane okoliczności, zwłaszcza ciężka choroba syna mogły co do zasady usprawiedliwić brak winy w uchybieniu terminowi, to należy zwrócić uwagę, że jak sama skarżąca przyznała o uchybieniu terminu dowiedziała się w dacie odebrania postanowienia sądu, a więc w dniu 25 października 2016r. (k. 39 a.s.). W konsekwencji uznać należy, że siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie tego terminu upływał w dniu 2 listopada 2016r. Skarżąca wniosek w tym przedmiocie złożyła natomiast dopiero w dniu 21 kwietnia 2017r., a więc kilka miesięcy później. Oznacza to, że czynności tej dokonała z uchybieniem terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. W tej sytuacji, wniosek strony skarżącej, jako spóźniony, podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia