Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 27 listopada 2017 r., znak [...] w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu poprzedniego postanawia: oddalić wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 listopada 2017 r. sygn. [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 9 października 2017 r. nakazującą S. Z. przywrócenie stanu poprzedniego pełnomocnik skarżącego wniósł o wstrzymanie jej wykonania. Podniósł, że wykonanie przedmiotowej decyzji będzie prowadziło do skutków niemożliwych do odwrócenia, tj. do powstania rozwiązań melioracyjnych na koszt skarżącego, których koszt w przypadku uchylenia decyzji nie zostanie mu zwrócony.
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 poz. 718 ze zm.) - dalej "p.p.s.a." - po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że postanowienie sądu wstrzymujące wykonanie zaskarżonej decyzji ma charakter wyjątkowy, tzn. jest odstępstwem od ogólnej reguły, w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, a obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji spoczywa na stronie, która domaga się wydania takiego orzeczenia (vide: postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r. sygn. akt FZ 496/04 oraz postanowienie NSA z dnia 22 listopada 2004 r. sygn. akt FZ 474/04). Pozostawienie przez ustawodawcę zasadności wstrzymania aktu uznaniu sądu wiąże się z koniecznością szczególnie wnikliwego i przekonującego uzasadnienia wniosku w tej sprawie zwłaszcza, że na tym etapie sąd nie bada merytorycznej zasadności skargi.
Użyte w art. 61 § 3 p.p.s.a. pojęcia nieostre, tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, wymagają skonkretyzowania w postaci argumentacji strony skarżącej (zob. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 9 maja 2012r., sygn. akt II OZ 358/12, Lex Omega nr 1166174 oraz z dnia 25 kwietnia 2012r., sygn. akt II FSK 921/12, Lex Omega nr 1137672). Ponieważ postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji prowadzi do wyłomu od zasady wykonalności aktu administracyjnego, strona nie może ograniczyć się w uzasadnieniu wniosku do tak ogólnikowego stwierdzenia, lecz precyzyjnie musi wskazać na zagrożenia płynące z wykonania (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2012r., sygn. akt II OSK 768/12, Lex Omega nr 1145639).
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem przesłanka wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04 dostępne w CBOA). Zauważyć należy że o przesłance jaką jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody można mówić wówczas, jeśli rozmiary szkody wywołanej wykonaniem zaskarżonego aktu administracyjnego są większe niż zwykłe skutki wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju (tak Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 24 kwietnia 2012r., sygn. akt II OZ 327/12, Lex Omega nr 1145709). Tym bardziej zaś nie można wstrzymać wykonania decyzji w sytuacji, gdy strona - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - nie przedstawiła żadnych argumentów, które miałyby przemawiać za udzieleniem ochrony tymczasowej.