Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R D. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: odrzucić zażalenie skarżącego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 marca 2008 r.
Postanowieniem z dnia 28 marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie ze skargi R. D. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r., Nr [...] oddalił wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu.
Skarżący wniósł na powyższe postanowienie zażalenie. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] r. został wezwany do usunięcia braków formalnych poprzez złożenie jednego egzemplarza odpisu zażalenia poświadczonego za zgodność z oryginałem w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Wezwanie zostało odebrane w dniu [...] r. przez M. D. Mimo upływu zakreślonego terminu skarżący nie przedłożył żądanego odpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270 ze zm. -dalej ppsa), zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, tzn. zawierać stosownie do treści art. 47 § 1 i § 2 ppsa jego odpisy celem doręczenia ich wszystkim stronom postępowania. Nie uzupełnienie w terminie braków formalnych zażalenia skutkuje jego odrzuceniem na podstawie art. 178 ppsa w związku z art. 197 § 2 ppsa.
Stosownie do treści art. 72 ppsa, jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było administracji domu lub dozorcy, jeżeli osoby te nie mają sprzecznych interesów w sprawie i podjęły się oddania mu pisma. Wobec zatem odebrania pisma przez domownika, zachodzi domniemanie, że wezwanie zostało skarżącemu skutecznie doręczone.
Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji postanowienia.