Na marginesie należy też zaznaczyć, celem wyjaśnienia skarżącym, że nawet gdyby przyjąć, iż w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa skarżące zawarłyby zarzuty naruszenia art. 25a i 24f u.s.g. formułowane następnie w skardze, to i tak brak jest także w tym zakresie istnienia interesu prawnego skarżących oraz jego naruszenia. Nadal bowiem brak wskazania, jak przedmiotowa uchwała w takim wypadku przekłada się na naruszenie interesu prawnego skarżących, jako że brak jakichkolwiek twierdzeń, że wyrażenie zgody na poddzierżawienie części nieruchomości wpływa w jakikolwiek sposób na sferę interesu prawnego skarżących. Natomiast podkreślenia wymaga, że hipotetyczny fakt brania udziału w głosowaniu radnego wyłączonego z mocy art.25 a u.s.g. (gdyby przyjąć takie założenie, choć sąd w tym miejscu nie przesądza, że tak jest), czy radnego naruszającego zakaz z art. 24f u.s.g. nie spowodował ograniczenia uprawnień skarżących, gdyż, jak to wyżej wyjaśniono, z protokołu sesji wynika, że w sposób nieskrępowany mogły zabierać głos, zgłaszały poprawki ([...]) czy głosowały nad uchwałą. Twierdzenie, że udział w głosowaniu osoby ewentualnie podlegającej wyłączeniu, sam w sobie powoduje, że radne nie mogą wykonywać rzetelnie swoich obowiązków związanych z mandatem radnego, nie może się ostać, jako pozbawione podstaw prawnych. Natomiast nie nastąpiła żadna jego konkretyzacja, na czym ta niemożliwość w danym przypadku miałaby polegać. Nawiasem mówiąc, przy procedowaniu uchwały radne nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń w tej materii (protokół - k. 59-63 akt adm.).
Końcowo należy zaznaczyć, że skarżące zgłosiły wspólne zarzuty, wyjaśniając interes prawny /k.60 akt sądowych/, podczas gdy jeśli skargę wnosi więcej niż jedna osoba, to każdy ze skarżących ma obowiązek wykazania naruszenia swojego własnego interesu prawnego (konkretnego, indywidualnego i bezpośredniego) - por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia z dnia 31 maja 2016 r., II SA/Sz 1239/15, LEX nr 2116221.
Podsumowując, należy uznać, że zaskarżona uchwała nie naruszyła żadnego interesu prawnego lub uprawnienia skarżących. Brak naruszenia interesu prawnego po stronie skarżącej powoduje, iż skarżące nie mają wymaganej przez art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym legitymacji procesowej do zaskarżenia przedmiotowej uchwały. Należy zatem przyjąć, że złożona w niniejszej sprawie skarga pochodziła od osób nie mających legitymacji skargowej. Z tego powodu skarga ta podlega odrzuceniu w oparciu o art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a.
O zwrocie kosztów orzeczono w oparciu o art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.