Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń (spr.) Sędziowie : WSA Joanna Człowiekowska WSA Małgorzata Łoboz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 10 marca 2021 r. sprawy ze skargi K.P. na uchwałę Nr Xl/158/2019 Rady Gminy Tarnów z dnia 30 grudnia 2019 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na nabycie udziału w prawie własności nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę, 1. zwrócić skarżącemu K.P. uiszczony wpis od skargi w kwocie 300 (trzysta) złotych. 2.
Rada Gminy T. w dniu 30 grudnia 2019 r. podjęła uchwałę nr XI/158/2019 w sprawie wyrażenia zgody na nabycie udziału w części [...] w prawie własności nieruchomości działki położonej w W. R. , oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...], o pow. 0,16 ha, objętej KW nr [...] zajętej pod drogę.
K. P. zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wnosząc o: stwierdzenie jej nieważności; dopuszczenie dowodów, stanowiących załączniki do skargi i powołanych w uzasadnieniu skargi, z uwagi na to iż są one istotne dla wykazania interesu prawnego skarżącego, a dopuszczenie wskazanych dowodów nie spowoduje nadmiernego prze dłużenia postępowania w sprawie, rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym, zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania.
Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a w szczególności naruszenie:
- art. 18 ust 2 pkt 9 lit a k.p.a. poprzez jego błędną wykładnię w sytuacji, gdy ww. przepis dotyczy zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej, natomiast nie dotyczy wyrażenia zgody na nabycie udziału w prawie własności nieruchomości, co w konsekwencji doprowadziło do wydania skarżonej uchwały,
- art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a k.p.a. oraz art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przekroczenie przez Radę Gminy T. kompetencji,
- art. 147 § 1 p.p.s.a. w związku z § 131 w zw. z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908) poprzez ich niezastosowanie i nie sporządzenie uzasadnienia do zaskarżonej uchwały, co w konsekwencji doprowadziło do istotnego naruszenia procedury podejmowania uchwał, a co za tym idzie winno skutkować nieważnością skarżonej uchwały;
- art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, poprzez ich niezastosowanie i brak przeznaczenia terenów pod drogę publiczną i brak ich rozmieszczenia jako inwestycji celu publicznego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego; -art. 73 ust. 1 ustawy wprowadzającej reformę administracji publicznej w związku z art. 2 ustawy o drogach publicznych poprzez ich niezastosowanie i nie wskazanie pod jaką kategorię drogi przeznaczony jest udział [...] własności wskazany w zaskarżonej uchwale.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że skarżący posiada interes prawny we wniesieniu skargi, ponieważ jest współwłaścicielem udziału własności nieruchomości działki położonej w W. R. , oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...] o pow. 0,16 ha objętej KW nr [...] i nie zgadza się z zajęciem ww. nieruchomości pod drogę, którą w przyszłości będą użytkować inne osoby niż współwłaściciele nieruchomości oznaczonej, a zatem uznać należy, że interes prawny skarżącego został naruszony zaskarżoną uchwałą. Podkreślono, że osoba trzecia ma interes prawny wynikający z art. 140 k.c. i 144 k.c. do uczestniczenia jako strona w postępowaniu administracyjnym, w wyniku którego zapaść może lub zapadła decyzja tak kształtująca stosunki na nieruchomości (sposób korzystania z niej), iż będzie to miało wpływ na sposób wykonywania przez nią prawa własności. Powyższe okoliczności przemawiają zdaniem skarżącego za uznaniem, że uchwała ta narusza jego interes prawny, a co za tym idzie przysługuje mu legitymacja prawna do domagania się zbadania jej legalności.