Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty K. z dnia 1 sierpnia 2017 r. znak: [...] w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] z dnia 11 września 2017 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu przywrócenia poprzedniej funkcji urządzenia wodnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Starosty K. z dnia 1 sierpnia 2017 r. znak: [...].
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] decyzją z dnia 11 września 2017 r., znak: [...] uchylił decyzję Starosty K. z dnia 1 sierpnia 2017 r. znak: [...] w części dotyczącej pkt. II i w tym zakresie orzekł co do istoty w następujący sposób: "Termin wykonania: 15 października 2017 roku", a w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy w przedmiocie nakazu przywrócenia poprzedniej funkcji urządzenia wodnego.
Pismem z dnia 11 października 2017 r. B. K. - dalej skarżąca, wniosła skargę na ww. decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W niniejszej skardze zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty K. z dnia 1 sierpnia 2017 r. znak: [...] Wniosku o wstrzymanie wykonania wskazanej decyzji skarżąca nie uzasadniła.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej jako "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Postanowienie, o którym wyżej mowa, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).
Z przepisu tego wynika, że sąd może wstrzymać wykonanie danego aktu administracyjnego uzależniając to od zdarzeń przyszłych, będących spodziewanym skutkiem wykonania aktu lub czynności, albo w drodze egzekucji administracyjnej albo w wyniku działań osób trzecich realizujących swoje uprawnienia lub obowiązki.
"Niebezpieczeństwo" zaistnienia "znacznej szkody" i "trudnych do odwrócenia skutków" musi natomiast wynikać z racjonalnej oceny zakresu, zasad i trybu wykonania aktu w czasie zawisłości skargi w danej sprawie sądowoadministracyjnej.
Tym samym, aby ocena Sądu nastąpiła, zainicjowana złożonym wnioskiem o wstrzymanie, strona winna uzasadnić ten wniosek powołując się na określone okoliczności faktyczne, ewentualnie winna uprawdopodobnić możliwość ich wystąpienia działając we własnym interesie.
Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, strona ma obowiązek uprawdopodobnić istnienie konkretnych i obiektywnych okoliczności pozwalających przyjąć, że wstrzymanie wykonania aktu jest zasadne. Nie wystarcza jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonania aktu.
Stosownie do powyższych uregulowań normatywnych i ich wykładni zaistnienie chociażby jednej z wymienionych przesłanek w art. 61 § 3 p.p.s.a. uzasadnia wstrzymanie zaskarżonego aktu, a wnioskodawca zobowiązany jest do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia tych ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (por. post. Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r. sygn. akt l FSK 983/08, CBOSA).