Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie skargi M. B. na postanowienie Wojewody [...] z dnia 3 września 2013 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania p o s t a n a w i a odmówić przyznania koszów udzielonej pomocy prawnej
Postanowieniem referendarza sądowego WSA w Krakowie z dnia 6 grudnia 2013 roku zostało przyznane skarżącej M. B. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Na tej podstawie Dziekan Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. wyznaczył dla skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego M. M., wykonującego zawód w Kancelarii Radcy Prawnego w K. przy ul. D..
Wyznaczony pełnomocnik reprezentował skarżącą w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Podczas rozprawy w dniu 5 marca 2014 roku radca prawny M. M. zgłosił do protokołu wniosek o zasądzenie kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 5 marca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę M. B. oddalił.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcę prawnego określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Stosownie do treści § 16 powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub części. Z brzmienia cytowanego unormowania wynika jednoznacznie, że złożenie takiego oświadczenia stanowi niezbędny wymóg warunkujący przyznanie kosztów, o które wnioskował pełnomocnik.
Z protokołu rozprawy przed WSA z dnia 5 marca 2014 roku wynika, że zgłaszając wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radca prawny M. M. nie złożył oświadczenia, że koszty zastępstwa procesowego nie zostały zapłacone. Stosowne oświadczenie nie wpłynęło również do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie po wydaniu ww. wyroku do dnia wydania niniejszego postanowienia.
Należy podnieść, że brak było podstaw do wezwania radcy prawnego do uzupełnienia wniosku w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a., bowiem dyspozycja tego przepisu odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy pismo obarczone jest brakami formalnymi. Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 października 1998 roku sygn. akt II CKN 687/98 niezłożenie przez pełnomocnika wskazanego oświadczenia nie stanowi braku formalnego pisma, lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał natomiast, iż brak oświadczenia o jakim mowa § 16 ww. rozporządzenia wywołuje skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia i nie stosuje się do niego trybu uzupełniania jego braków, opisanego w art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (por. wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2006 r. sygn. akt II FSK 862/05, postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OZ 684/13).
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a.