Wniosek w przedmiocie nałożenia grzywny
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. L. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 17 października 2013 r. nr: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny p o s t a n a w i a zwolnić skarżącego od kosztów sądowych

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek J. L. o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 17 października 2013 roku w przedmiocie nałożenia grzywny.

We wniosku skarżący oświadczył, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Jego miesięczny dochód brutto z renty wynosi 1.448 zł. W skład majątku wnioskodawcy wchodzi ½ domu o powierzchni użytkowej 62 m², nieruchomość rolna wielkości 0,36 ha, budynek gospodarczy, a także bezużyteczne stodoła i stajnia w stanie wymagającym rozbiórki. Strona nie posiada zasobów pieniężnych, ani cennych przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.

Wniosek o przyznanie prawa pomocy J. L. uzasadnił niskimi dochodami z renty, wysokimi kosztami utrzymania oraz złym stanem zdrowia wymagającym leczenia i rehabilitacji.

Odnosząc się do zarządzenia referendarza sądowego wzywającego do uzupełnienia wniosku skarżący oświadczył, że ponosi wydatki na wyżywienie w wysokości 15-20 zł dziennie. Ubranie kosztuje go ok. 500 zł rocznie, a leczenie i rehabilitacja ok. 1.000 zł rocznie. Skarżący zakupił aparat słuchowy za kwotę 4.452,50 zł. Wydatki na środki czystości, usługi, naprawy, przejazdy skarżący określił na około 1.500 - 2.000 zł rocznie. Ścieki kosztują 36,70 zł, wywóz śmieci 17 zł miesięcznie. Zakup 2 ton węgla to wydatek 1.600 zł.

Do pisma skarżący załączył następujące dokumenty: paragon z dnia 11 lutego 2014 roku za poradę kardiologiczną na kwotę 120 zł, odcinek renty za luty 2014 roku (brutto 1.448 zł, netto 1.215,68 zł), dowód wpłaty kwoty 231,80 zł tytułem podatku od nieruchomości za 2013 rok, kopię faktury z dnia 8 lutego 2013 roku za aparat słuchowy na kwotę 4.452,50 zł, fakturę za energię elektryczną z dnia 30 sierpnia 2013 roku oraz decyzję z dnia 4 lutego 2013 roku ustalającą wysokość podatku od nieruchomości za 2013 rok.

Mając powyższe na uwadze, zważono, co następuje:

Generalną zasadą postępowania sądowego jest ponoszenie przez strony kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Natomiast przyznanie prawa pomocy jest wyjątkiem od zasady wynikającej z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. , poz. 270, dalej: p.p.s.a.). W konsekwencji, zwolnienie od kosztów sądowych stanowi instytucję wyjątkową, która ma zastosowanie jedynie w przypadkach, gdy wnioskodawca nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania.

W niniejszej sprawie skarżący J. L. wystąpił z żądaniem zwolnienia go od kosztów sądowych, czyli o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m. in. zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków (art. 245 § 3 p.p.s.a.).

W ocenie orzekającego skarżący uwiarygodnił w sposób wystarczający, że nie posiada środków na pokrycie kosztów w zainicjowanym postępowaniu sądowym. J. L. jest rencistą, a jedynym źródłem jego utrzymania jest świadczenie rentowe w wysokości 1.215,68 zł. Środki te w całości przeznaczane są na pokrycie kosztów utrzymania oraz koniecznego leczenia. Stan zdrowia skarżącego wymagał zakupu aparatu słuchowego za kwotę 4.452,50 zł, a okres zimowy wiązał się z koniecznością zakupu opału za kwotę 1.600 zł. Wnioskodawca nie posiada żadnych oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, które mógłby spieniężyć celem pokrycia kosztów sądowych w sprawie. Nie jest on zatem w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku w koniecznym własnym utrzymaniu.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a.

Strona 1/1