Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. L., W. L. i A. L. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 24 września 2009 r., Znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary za nieprawidłowości postanawia: przywrócić termin do uiszczenia przez skarżących wpisu od skargi
B. L., W. L. i A. L. złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z 24 września 2009 r. Znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary za nieprawidłowości.
Zarządzeniem z 7 grudnia 2009 r. skarżący zostali wezwani do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Jednocześnie wskazano, że uiszczenie wpisu przez któregokolwiek ze skarżących zwalnia z obowiązku jego uiszczenia pozostałe osoby.
Wezwanie zostało doręczone skarżącym 14 grudnia 2010 r. (doręczenie zastępcze do rąk A. L.). Wpis nie został uiszczony w zakreślonym terminie.
Postanowieniem z 25 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę. Odpis postanowienia został doręczony skarżącym 8 lutego 2010 r.
Pismem z 12 lutego 2010 r. skarżący wnieśli o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, że o wezwaniu do uzupełnienia braku fiskalnego skargi dowiedzieli się dopiero kiedy otrzymali postanowienie o odrzuceniu skargi. Przesyłki sądowe zawierające przedmiotowe wezwania zostały odebrane przez A. L. - dorosłego domownika, która schowała je i z uwagi na przygotowania do wyjazdu za granicę zapomniała oddać je adresatom. Na potwierdzenie powyższego przedłożyli oświadczenie A. L., gdzie przyznała powyższe okoliczności.
W dniu 11 lutego 2010 r. skarżący W. L. uiścił również wpis sądowy w kwocie 100 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej ppsa, przewiduje, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 ppsa pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto strona winna równocześnie z wnioskiem dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie, tj. wniesienie wniosku w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu. Kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się natomiast z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych.
W przedmiotowej sprawie warunki formalne wniosku zostały spełnione, skarżący złożyli bowiem w terminie wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu oraz dopełnili tej czynności. Oceny wymagała zatem przesłanka braku winy w uchybieniu terminu. Przy czym brak winy w uchybieniu terminu podlega ocenie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem.
W niniejszej sprawie wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi zostało doręczone A. L. jako dorosłemu domownikowi. Taki sposób doręczenia reguluje art. 72 uppsa, który stanowi, że jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu domownikowi, jeżeli nie ma on ze stroną sprzecznych interesów w sprawie i podjął się oddania jej pisma. Tzw. doręczenie zastępcze, o jakim mowa w tym przepisie, stwarza domniemanie prawidłowości doręczenia pisma sądowego adresatowi i podlegać może obaleniu poprzez wykazanie, że dorosły domownik, który odebrał pismo, nie przekazał go osobie, do której było skierowane. Z kolei ustalenie takiej okoliczności stanowi podstawę przywrócenia terminu stronie, która uchybiła mu bez swojej winy, nie wiedząc w ogóle o skierowaniu do niej wezwania sądowego.
Sąd nie znalazł podstaw do odmowy wiary twierdzeniom skarżących zawartym we wniosku o przywrócenie terminu, co tym samym oznacza ustalenie, że uchybili oni terminowi do uiszczenia wpisu bez swojej winy.
Mając powyższe na uwadze, skoro przesłanki powołanego na wstępie art. 86 § 1 ppsa zostały spełnione, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia