Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariusz Kotulski (spr.) Sędziowie NSA Joanna Tuszyńska NSA Anna Szkodzińska Protokolant Joanna Kłos po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2006 r. sprawy ze skargi E. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 16 czerwca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie uznania zażalenia na bezczynność za nieuzasadnione postanawia : skargę odrzucić
Zgodnie z brzmieniem art.97 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1271 z późn. zm.) sprawy, w których skargi wniesione zostały do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem l stycznia 2004r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Skarga E. G. (zwanego dalej skarżącym) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 16 czerwca 2003r., nr [...] wpłynęła do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie w dniu [...].08.2003r., a więc przed dniem l stycznia 2004r. W konsekwencji podlega rozpoznaniu zgodnie z wyżej wskazaną zasadą.
Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 16 czerwca 2003r., nr [...].
Stosownie do art.3 § 2 pkt 2 ustawy o Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzeka w sprawach na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty. Otóż, żadnego z tych wymogów nie spełnia postanowienie, wydane w trybie art. 37 kpa. Po pierwsze -brak jest w kodeksie przepisu, który by przewidywał zażalenie na tego rodzaju postanowienia (art. 141 § l kpa). Po wtóre - zaskarżone postanowienie nie kończy postępowania ani też nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Jest to jeden z rodzajów postanowień, o których mowa w art. 123 § 2 kpa, rozstrzygających kwestie wynikające w toku postępowania - przewlekającego się - a nie dotyczy ono rozstrzygnięcia o istocie sprawy, (por. postanowienie NSA w Warszawie z 20.05.1998r., sygn. akt IV SA 1149/96)
Zatem skoro na postanowienie wydane w trybie art.37 kpa nie służy zażalenie, nie kończy postępowania w sprawie, nie rozstrzyga sprawy co do istoty, jak również nie jest to inny akt lub czynność organu dotycząca przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa, to przypis art. 3 § 2 pkt 2-4 ustawy o Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje możliwości wniesienia skargi na postanowienie organu wyższego stopnia w przedmiocie rozpoznania zażalenia na bezczynność organu administracji publicznej.
Stanowisko takie jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych. I tak w wyroku z 24.05.2001 r., sygn. akt IV SA 572/99 NSA w Warszawie (publ. w ONSA 2002/3/116) stwierdził, iż wniesienie zażalenia w trybie art. 37 § l k.p.a. jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu i nie może być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie administracyjne. Natomiast stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 § l k.p.a. ma charakter wpadkowy (incydentalny) i powinno mieć formę postanowienia, na które stronie nie przysługuje prawo wniesienia zażalenia. Niezależnie od pozytywnego lub negatywnego stanowiska zajętego przez organ wyższego stopnia strona może wnieść skargę na bezczynność organu i w sądowym postępowaniu ze skargi na bezczynność może ewentualnie podważać stanowisko organu wyrażone w trybie art. 37 § l k.p.a.
Mając powyższe na uwadze, Sąd odrzucił skargę na podstawie art.58 § l pkt 6 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270), który mówi, iż sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.