Dnia 12 lutego 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Protokolant: osobiście po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2007 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Miasta Kraków na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2003 roku Nr [...] w przedmiocie niezałatwienia sprawy w obowiązującym terminie i wyznaczenia organowi I instancji dodatkowego terminu do załatwienia sprawy. postanawia: odrzucić skargę.
Strona skarżąca złożyła skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2003 roku ([...]) uznające za zasadne zażalenie P.R. na niezałatwienie przez Prezydenta Miasta K. w obowiązującym terminie sprawy odszkodowania za działkę oraz wyznaczające Prezydentowi Miasta K. jako organowi l instancji termin 1 miesiąca na załatwienie tej sprawy.
W myśl art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeksu postępowania administracyjnego na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Organ wymieniony w § 1 uznając zażalenie za uzasadnione wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjecie środków zapobiegających naruszeniu terminów załatwienia spraw w przyszłości. Nie jest jednak dopuszczalne wniesienie środka odwoławczego od rozstrzygnięcia organu administracji publicznej wydanego w wyniku rozpoznania zażalenia na niezaławienie sprawy w obowiązującym terminie przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2004 roku IV SA 228/03 LEX nr 160589). Nie jest zatem również dopuszczalna skarga na postanowienie organu administracji wyznaczające w trybie art. 37 § 2 k.p.a dodatkowy termin załatwienia sprawy (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2002 roku II SA/Gd 3920/01 LEX nr 76109). Stanowisko organu administracji publicznej wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 § 1 k.p.a. ma, bowiem charakter wpadkowy (incydentalny) i powinno mieć formę postanowienia, na które stronie nie przysługuje zażalenie. Nie kończy ono postępowania w sprawie ani też nie rozstrzyga sprawy co do istoty (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 roku SA/Wa 941/04 LEX nr 179056).
Zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 02.153.1270) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne niż określone wymienione powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego oraz bezczynność organów w zakresie wydawania wymienionych decyzji, postanowień oraz aktów i czynności.
Postanowienie wydane w trybie art. 37 kpa nie należy do żadnej z wymienionych w art. 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi kategorii aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej. Postanowienie to bowiem nie jest kończącym postępowanie w sprawie, nie służy na nie zażalenie, jak również nie rozstrzyga sprawy co do istoty.
Wobec powyższego, działając w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 nr 153 póz. 1270) w zw. z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 02.153.1271 z późn. zm.) Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną.