Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Brachel - Ziaja po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.J. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2010 r. nr CXV/1547/10 w sprawie utworzenia parku kulturowego pod nazwą Park Kulturowy Stare Miasto postanawia: odrzucić skargę.
K.J., w dniu 19 stycznia 2012 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2010 r. nr CXV/1547/10 w sprawie utworzenia parku kulturowego pod nazwą Park Kulturowy Stare Miasto. Skargę poprzedził wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, które wpłynęło do Urzędu Miasta Krakowa w dniu 28 października 2011 r. Pismem z dnia 4 listopada 2011 r., przesłanym skarżącemu do wiadomości, Przewodniczący Rady Miasta Krakowa zwrócił się do Prezydenta Miasta Krakowa jako projektodawcy uchwały o zajęcie stanowiska w sprawie i rozważenie ,możliwości przygotowania stosownego projektu uchwały Rady Miasta Krakowa zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym. Stanowisko Prezydenta zostało przesłane K.J. z pismem przewodnim z 6 grudnia 2011 r., w którym Wiceprzewodnicząca Rady Miasta Krakowa wyraźnie zaznaczyła, że pismo Prezydenta Miasta Krakowa nie jest stanowiskiem Rady Miasta Krakowa wezwanej do usunięcia naruszenia prawa i ma jedynie charakter informacyjny.
W pierwszej kolejności obowiązkiem sądu jest zbadanie, czy wniesiona skarga podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny, a w szczególności czy została wniesiona w terminie.
Oceny zachowania terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego należy dokonać uwzględniając treść art. 53 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej określana jako p.p.s.a. - oraz uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 (sygn. akt: II OPS 2/07), wyjaśniającą powyższy przepis w związku z rozbieżnościami orzecznictwa w zakresie jego stosowania. W myśl tej uchwały do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) ma zastosowanie przepis art. 53 § 1 i 2 p.p.s.a. Wniosek taki wynika a contrario z art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, który wyłącza jedynie zastosowanie w tych sprawach art. 52 § 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wyłączenie to oznacza, że pozostałe przepisy tej ustawy dotyczące wnoszenia skargi do sądu administracyjnego będą miały zastosowanie, o ile ustawa o samorządzie gminnym nie stanowi inaczej. Z art. 53 § 1 p.p.s.a. wynika termin trzydziestodniowy do wniesienia skargi, który biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Zaś art. 53 § 2 cytowanej ustawy odnosi się do sytuacji, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa; statuuje sześćdziesięciodniowy termin dla wniesienia skargi i biegnie od dnia wniesienia tego wezwania do organu.
Warunkiem wniesienia skargi na uchwałę lub zarządzenie organu gminy jest uprzednie bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia, przy czym w sprawie wezwania stosuje się przepisy o terminach załatwienia spraw w postępowaniu administracyjnym (art. 101 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 35 k.p.a.). Organ gminy powinien więc załatwić wezwanie bezzwłocznie, ewentualnie nie później niż w terminie określonym w art. 35 k.p.a., przy czym ustawa o samorządzie gminnym nie wiąże wniesienia skargi z terminem do załatwienia wezwania. Oznacza to, że skarżący nie musi wyczekiwać na odpowiedź właściwego organu, tzn. ma prawo wezwać organ do usunięcia naruszenia i wkrótce potem wnieść skargę do sądu, a skarga taka nie będzie skargą przedwczesną.