Wniosek w przedmiocie ustalenia wysokości stawek
Uzasadnienie strona 2/2

W ocenie orzekającego, skarżący wykazał w sposób wystarczający, iż nie jest w stanie uiścić należnych kosztów sądowych bez uszczerbku w koniecznym swoim utrzymaniu. Biorąc pod uwagę w szczególności wysokość obecnych dochodów rodziny w kwocie 2399,52 zł, braku oszczędności i cennych ruchomości, biorąc pod uwagę nawet zwyczajowe koszty utrzymania - zaistniały przesłanki uzasadniające zwolnienie strony od kosztów sądowych. Tym bardziej, iż zgodnie z treścią art. 246 par. 1 pkt 2 cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - regulacja w nim zawarta stanowi odstępstwo od zasady ustanowionej w treści art. 199, na mocy której strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przytoczone we wniosku okoliczności winny zatem uzasadniać wyjątkowe traktowanie, o jakim mowa w powołanym przepisie. Przez uszczerbek utrzymania zaś koniecznego dla siebie i rodziny, o którym mowa w powołanym przepisie, należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony skarżącej w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych. Zdaniem orzekającego, biorąc pod uwagę aktualną sytuację materialną skarżącego - wysokość dochodów, brak oszczędności, w odniesieniu do należnego na obecnym etapie postępowania wpisu sądowego, koszty leczenia - uiszczenie wymaganych kosztów postępowania mogłoby spowodować niemożność zapewnienia sobie podstawowych potrzeb życiowych.

Należy podkreślić, iż celem instytucji prawa pomocy jest umożliwienie skorzystania z drogi sądowej osobom o znikomych dochodach, znajdujących się na skraju ubóstwa, wobec których konieczność poniesienia kosztów sądowych mogłaby spowodować uszczerbek w koniecznym utrzymaniu. Skarżący - na podstawie przedstawionych danych i oświadczeń - do takich osób należy.

Podsumowując należy zaznaczyć, iż w aktualnej sytuacji finansowej i bytowej skarżącego zwolnienie go od kosztów sądowych w całości należy uznać za zasadne.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 243 § 1, art. 244 § 1, art. 245 § 3 oraz art. 246 § 1, art. 258 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270).

Strona 2/2