sygn. akt II SA/Kr 319/13 Kraków, dnia 8 lipca 2013r. POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I.K.-S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 10 sierpnia 2012r., znak [...] w przedmiocie odmowy wydania nakazu przywrócenia stanu wody na gruncie postanawia: odrzucić osobistą skargę kasacyjną I.K.-S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 kwietnia 2013r., sygn. akt II SA/Kr 319/13.
Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę I.K.-S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [.,..] sierpnia 2012r., znak [...] w przedmiocie odmowy wydania nakazu przywrócenia stanu wody na gruncie. Pismem z dnia 23 kwietnia 2013r. skarżąca wniosła o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Uzasadnienie zostało sporządzone i doręczone skarżącej z pouczeniem, że od wyroku przysługuje skarga kasacyjna, złożona w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem, która powinna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym; niezachowanie tego wymogu spowoduje odrzucenie skargi.
W dniu 26 czerwca 2013r. .K.-S. wniosła pismo procesowe, skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Wskazała w nim, że nie zgadza się z wyrokiem, nadto sformułowała szereg zarzutów dotyczących istoty sprawy. Wskazała również na wysokie koszty pomocy adwokackiej w tego rodzaju sprawach.
W myśl art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 270 - oznaczanej dalej jako p.p.s.a.) wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną między innymi wówczas, gdy jest ona niedopuszczalna.
Stosownie do art. 175 § 1, skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i § 3, przy czym § 2 wymienia podmioty, które z uwagi na zajmowane stanowisko lub stopień naukowy posiadają kwalifikację do osobistego sporządzenia skargi kasacyjnej we własnym imieniu, natomiast § 3 wymienia kategorie spraw, w których skargę kasacyjną sporządzić mogą doradca podatkowy lub rzecznik patentowy. Powszechnym jest w doktrynie postępowania sądowoadministracyjnego oraz orzecznictwie sądowym pogląd, iż przypadek niedopuszczalności zachodzi także wówczas, gdy skarga kasacyjna zostaje sporządzona przez stronę nie reprezentowaną przez adwokata, radcę prawnego albo podmiot wymieniony w art. 175 § 2 lub § 3 p.p.s.a., przy czym taka skarga kasacyjna podlega odrzuceniu bez wzywania skarżącego o uzupełnienie braków formalnych (tak H. Knysiak- Molczyk [w:] T. Woś (redakcja), H. Knysiak- Molczyk, M. Romańska Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis 2005, teza 3 do art. 178 i powołane tam orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także B. Gruszczyński [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2005, teza 6 do art. 178). W przedmiotowej sprawie skarżący, pomimo pouczenia o wymogu sporządzenia skargi kasacyjnej przez osobę do tego uprawnioną i konsekwencjach jego niezachowania, wniósł skargę kasacyjną sporządzoną osobiście, nie posiadając przy tym kwalifikacji ani nie zajmując stanowiska wymienionego w art. 175 § 2 p.p.s.a., co przesądza o konieczności odrzucenia środka zaskarżenia.
W niniejszej sprawie pismo z dnia 26 czerwca 2013r. uznać należy za skargę kasacyjną, ponieważ skierowane zostało do sądu odwoławczego i zawierało zarzuty co do istoty sprawy. Jednak I.K.-S. sporządziła tę skargę kasacyjną osobiście, mimo wyraźnego pouczenia o przymusie adwokacko - radcowskim i konsekwencjach jego niedochowania.
Na marginesie powyższych rozważań, Sąd w trybie art. 6 p.p.s.a. informuję skarżącą, że na wniosek strony może zostać przyznane prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Stosownie do art. 245 § p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego, natomiast zgodnie z art. 245 § 3 prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia, za podstawę biorąc art. 178 p.p.s.a.