Skarga Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Zakopanem na uchwałę Rady Gminy Kościelisko w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 26 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w przedmiocie sprostowania uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Zakopanem na uchwałę Rady Gminy Kościelisko z dnia 23 września 2003 r. Nr IX/56/03 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: sprostować uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 września 2012 r. sygn. II SA/Kr 342/12 w ten sposób, że w wersie drugim liczonym od góry na stronie pierwszej uzasadnienia zamiast słowa "Krościenko" powinno być słowo "Kościelisko".

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 28 września 2012 r. sygn. II SA/Kr 342/12 stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały Rady Gminy Kościelisko z dnia 23 września 2003 r. Nr IX/56/03 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zachodniej części obszaru wsi Kościelisko w Gminie Kościelisko w zakresie § 2 ust. 4, § 2 ust. 5, § 2 ust. 6, § 5 ust. 2, § 10 ust. 3 zdanie pierwsze i § 11 ust. 2 słów: "; w przypadkach obiektów o szczególnym znaczeniu w krajobrazie, decyzje podejmuje się po uzyskaniu opinii, o której mowa w § 2 ust. 5". .

Na pierwszej stronie uzasadnienia ww. wyroku w wersie drugim liczonym od góry na stronie pierwszej uzasadnienia zamiast słowa Kościelisko użyto słowo Krościenko.

W myśl przepisu art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., sąd może z urzędu w wyroku sprostować niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Art. 166 P.p.s.a. nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów o wyrokach do postanowień. Jak wynika z przepisu sprostowaniu podlegają wyłącznie niedokładności, błędy pisarskie, rachunkowe oraz inne oczywiste pomyłki. Wszystkie opisane w przepisie nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III.) W doktrynie podnosi się, że sprostowanie nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia.

Należy podnieść, że sprostowanie niedokładności może obejmować właściwe oznaczenie stron czy też dokładne wymienienie podmiotów postępowania lub pełnej ich nazwy (wyr. SN z dnia 18 czerwca 1998 r., II CKN 817/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 16). Taka sytuacja zachodzi w przedmiotowej sprawie, bowiem sąd omyłkowo na pierwszej stronie uzasadnienia zamiast nazwy Kościelisko wpisał nazwę Krościenko. Nie ulega przy tym wątpliwości, że kilka razy pojawiające się oznaczenie Rady Gminy Kościelisko w dalszej części uzasadnienia ww. wyroku jest prawidłowe.

Zdaniem Sądu nie zachodzą żadne wątpliwości co do oczywistości powyższej omyłki, gdyż z akt sprawy wynika, że zaskarżona została uchwała Rady Gminy Kościelisko, a nie Krościenko. Prawdopodobnie błąd powstał przy automatycznym poprawianiu przez system komputerowy nazw miejscowości i nie został w porę dostrzeżony przez skład sędziowski.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie przepisów powołanych w uzasadnieniu.

Strona 1/1