Rozpatrując na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy referendarz zważył co następuje:
Zgodnie zaś z treścią art.. 246 § 1 pkt 1 cyt. ustawy przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Należy zwrócić uwagę czym jest instytucja prawa pomocy. Prawo pomocy to inaczej prawo ubogich. Instytucja ta ma charakter wyjątkowy co oznacza, że może być stosowana tylko w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną ( do takich osób zalicza się bezrobotnych, osoby pozbawione środków do życia), bądź gdy środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko niezbędne potrzeby egzystencjonalne ( vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2005 r. I GZ 107/05, niepubl.). Z kolei przez uszczerbek dla siebie, bądź rodziny należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych ( vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2005 r. sygn. akt FZ 794/04, niepubl.).
W przedmiotowej sprawie po dokonaniu analizy informacji wynikających z oświadczeń skarżącego jak i przekazanych przez niego dokumentów, referendarz sądowy uznał, iż nie zachodzą szczególne okoliczności, określone w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. . pozwalające na skuteczne ubieganie.
Skarżący wraz z żoną, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe posiada stały miesięczny dochód w postaci świadczeń emerytalnych obojga.
Wykazane przeze niego miesięczne koszty utrzymania koniecznego to kwota 517,29 zł. Składają się na nią opłata za mieszkanie, gaz, telefon i podatek od nieruchomości. Innych obciążeń skarżący nie wykazał.
Skarżący przedstawił wyciąg z konta bankowego za okres od 20 lutego do 19 marca 2013 r. mimo, iż wezwany był do przedstawienia historii rachunku bankowego za pełne trzy miesiące ( styczeń, luty, marzec 2013 r.). Z przedstawionego wyciągu wynika, iż w lutym 2013 r., dokonał on przelewu na rzecz A. R. kwoty 2.860 dolarów kanadyjskich co w przeliczeniu na złotówki daje kwotę 8.983,55 zł. Tytułem prezentu. Oznacza to, że dysponowała on oszczędnościami, z których część mógł przeznaczyć na koszty postepowania sądowego a także koszty ustanowienia pełnomocnika z wyboru. Również wykazane miesięczne obciążenie budżetu domowego wydatkami koniecznym, pozwala według orzekającego na wygospodarowanie potrzebnej kwoty pieniężnej na zabezpieczenie prowadzonego postepowania sądowego. Jeżeli chodzi o lokal mieszkalny, który zajmuje to jak wynika z decyzji o wymiarze podatku od nieruchomości własność tego lokalu została przeniesiona w listopadzie 2012 r. na rzecz M. P..
W tym miejscu należy podkreślić, iż udzielenie stronie prawa pomocy dotyczy wyłącznie osób na tyle ubogich, iż ich rzeczywiste zdolności płatnicze uniemożliwiają wywiązanie się z obowiązku partycypowania w kosztach postępowania sądowoadministracyjnego. Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to, sprowadzać się powinno do przypadków, w których zdobycie środków na sfinansowanie jej udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. Dlatego może być stosowane tylko w tych przypadkach, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby na współobywateli. Z ich bowiem środków pieniężnych pochodzą dochody budżetu państwa, z którego pokrywane są koszty postępowania sądowego w razie zwalniania strony od obowiązku ich ponoszenia.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 243 § 1, art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ).