Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 czerwca 2018 r. wniosku skarżącego R. D. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 11 stycznia 2018 r. znak [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia postanawia przywrócić skarżącemu R. D. termin do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Pismem z dnia 9 lutego 2018 r. R. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego, skargę na decyzję tegoż organu z dnia 11 stycznia 2018 r., znak [...], w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia. Do skargi nie dołączono jej odpisów.
Zarządzeniem z dnia 23 marca 2018 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni przez nadesłanie 4 odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych - pod rygorem odrzucenia skargi. Odpisy skargi nie zostały w zakreślonym terminie nadesłane.
Postanowieniem z dnia 22 maja 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę R. D. z uwagi na nieuzupełnienie jej braków formalnych. Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 29 maja 2018 r.
Pismem z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu do Sądu - 5 czerwca 2018 r.) skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi; do wniosku tego dołączone zostały brakujące 4 odpisy skargi.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że informację o wezwaniu o uzupełnienie braków formalnych skargi uzyskał z uzasadnienia postanowienia o odrzuceniu skargi, otrzymanego w dniu 29 maja 2018 r. Skarżący wyjaśnił, że nie otrzymał żadnego awiza, co potwierdza pismo Poczty Polskiej. Listonosz wrzucił awizo do skrzynki sąsiada, tłumaczy się, że jest nowy i nie zna rejonu. Jak podaje skarżący, listonosz twierdzi, że nie miał pod ten adres drugiego awiza. Skarżący złożył skargę na pocztę. Naczelnik potwierdził, że już w kwietniu były interwencje mieszkańców, że jest korespondencja dostarczana do skrzynek sąsiadów. Do wniosku został dołączony oryginał pisma Poczty Polskiej z dnia 4 czerwca 2018 r. oraz kopia skargi.
Pismo Poczty Polskiej z dnia 4 czerwca 2018 r. zawiera oświadczenie listonosza o wrzuceniu awiza do niewłaściwej skrzynki pocztowej oraz informację Naczelnika Urzędu Pocztowego o interwencjach dotyczących mylnego dostarczania przesyłek w miejscu zamieszkania skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu zgodnie z art. 87 p.p.s.a. wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4). Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 zd. 2).
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi został złożony zachowaniem terminu, którego bieg w okolicznościach niniejszej sprawy należy liczyć od dnia 29 maja 2018 r. Został również dopełniony wymóg równoczesnego dokonania odnośnej czynności.
W ocenie Sądu, podnoszone przez skarżącego okoliczności, tj. nieprawidłowości w zakresie awizowania przesyłki zawierającej wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi - są, po pierwsze, w wystarczający sposób wykazane pismem Poczty Polskiej z dnia 4 czerwca 2018 r., a po drugie - uzasadniają przyjęcie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącego. Wskazują one bowiem, że skarżący, z przyczyn od niego niezależnych, de facto nie miał wiedzy o skierowanym doń wezwaniu.
Z tych względów, działając na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.